Tarihler boyunca Akdeniz’in anahtarı olmuştur Kıbrıs. Yüzlerce yıllık resmi tarihlerin izlekleri ve anlatıları bize ilk olarak bu realiteyi öğretmiştir. Gerek, KKTC Milli Eğitim Bakanlığınca hazırlanan Kıbrıs Tarihi isimli dersin; milliyetçilik tematiği altındaki müfredatında, gerekse Türkiye Cumhuriyetinden yıllarca gelen dayatma müfredatlar ile. Eğitim ki, bir toplumun gelişimini devlet nazarınca var eden en asli unsurdur. Bu müfredatların yanında bizlere başka neler öğretilmedi ki! Ezbere dayalı şu; bilimden ve kişisel gelişimden uzak, herhangi bir araştırmanın söz konusu olmadığı; insanı bir kalıp içerisinde istediği düzeye getiren sistem de…

Kıbrıs Türk halkı maalesef son on yıl içerisinde; ön yargıların tabu kralı olmuş vaziyettedir. Belki de daha fazladır bu süreç ve ben kişisel olarak farkına varamamışımdır. Halkın nazarında hep bir kötümserlik, karamsarlık ve umutsuzluk. Siyaset mekanizmasının yalanlar ve entrikalar üzerine kurulduğu temelini; vicdansal terazisine sindirmiş büyük bir çoğunluk. Seçimlerin idealleri ve projeleri hayata geçirmek için yapıldığı gerçekliliği unutulmuş. Ülke genelindeki tüm seçimler birer hesaplaşmaya dönüştürülmüş vaziyette. Siyasal istikrarsızlığın temelinden dem vuruluyor. Sorunun temeli belli; siyasal karmaşa ve siyasi çözümsüzlük! Ve herkes haklı nazarında nazarınca... Fakat haklılık noktası ise birçok oluşum noktasında karşımıza; 1974 yılından sonra adanın kuzeyine sıkı temeller ile perçinlenen statu-quo’yu çıkarıyor...

YAZININ DEVAMI İÇİN TIKLAYINIZ