Eskiden erkek ava giderdi…

Eve dönmüşse O başarılı;

dönememişse, av başarılı demekti…

Şimdilerde erkek ava gider…

Eve dönmüşse  gerçekten ava gitmiştir…

Dönmemişse, diğer kadın başarılı demektir…

Eskiden kadın, evin direğiydi…

Çocuk bakımından bulaşığa kadar

Her iş onun başındaydı….

Şimdilerde kadın da işe gider

Ama, çocuk bakımından bulaşığa kadar

Her iş yine onun başındadır….

Eskiden demokrasi yoktu…

Bir diktatörün iki dudağı arasındaydı her şey…

Astığı astık, kestiği kestik…

Şimdilerde, demokrasi var (çok şükür!)…

Bir kuklanın kolları arasında on kişi

“emret sultanım yapalım;

Karşı çıkanları sürelim; süründürelim…”

Eskiden, falcılar vardı…

Üç beş kemik atar; yıldızlara bakar

Geleceği okurdu…

Şimdilerde, bilgisayar var…

Üç beş tuşa basar; web sayfası açar

Nerede ne varsa serer önümüze…

Eskiden, eşekler vardı…

Köyden şehere iki üç günde gidilirdi

Ama yolculukta ölen olmazdı…

Şimdilerde, turbo motorlu arabalar var

Köyden şeherin dışına beş on dakikada

Şeherin içine bir saatte girilir

( Hataneye ya da morga kaldırılanlar için

bu süreler geçerli değildir…)

Eskiden, elektrik, telefon yoktu…

İdare lambasıyla aydınlanır

mangalda ısınır; mektupla haberleşirdik…

(kimse de bunları özleştirmekten söz etmezdi!)

Şimdilerde, zırt pırt kesilen elektiriğimiz

Kanser hücrelerimizi tetiklediği halde

Organlarımızdan biri haline gelen CEP telefonumuz

Ve sürekli zamlanan faturaları var…

(Biz yine de onlarsız yaşayamayacağımızı düşünürüz!)

Eskiden, AŞK vardı…

Özveriye dayalı tutkulu sevginin adıydı O…

O’nun adına dağlar delinir; canavarlarla savaşılırdı…

Şimdilerde de Aşk var…

Kıskançlığa dayalı, sahiplenmeci sevginin adıdır O…

O’nun adına arabalar/evler alınır; yan bakanla kapışılır…

Gösterişçi, tüketici, hatta öldürücüdür

Şimdilerde…