Şimdi kalemimi ağırlaştıran kuvvetli bir şey; kan...

Kelimeyle ifade edilemeyen noktalar vardır. Üzerine ne söylense, ne yazılsa, ne çizilse çiğ kalıyor.

Şimdi, bir annenin çaresiz gözleri aklıma düşüyor.

Bir babanın göz yaşları.

Acıyı her yanında hisseden bedenler... elim düğümleniyor, yazamıyorum.

Ankara'da bir facia... Failine lanet ediyorsunuz. Kınıyorsunuz. ‘Terör bu’ diyorsunuz.

Bir gün geçiyor, bir hafta ya da birkaç ay... yeniden tekrarlanıncaya dek aynı saldırı, unutmak demeyelim de; uyuşuyorsunuz.

Uyuşuyoruz.

Yazının devamını okumak için TIKLAYINIZ