Bir “Kıbrıs sorunu” var boynumuzda asılı!..
Usandık…
Bunaldık…
Yorulduk…
Umudumuz azaldı, giderek.
Bir de “Kuzey Kıbrıs Sorunu…”

* * *

Kıbrıs sorunu, dünyadan koparıyor bizi…
Kuzey Kıbrıs sorunu, Kıbrıs’tan…
Eskiden “dünyaya bağlanmak” için sarılırdık çözüme.
Şimdi “Kuzey Kıbrıs” derdinden arınmak için!..

* * *
Karışık gelebilir.
Ama değil!..
Kıbrıs sorununu çözsek, “Kuzey Kıbrıs” sorunundan da kurtulacağız belki.
Ama…
Eğer çözmezsek de, mutlu bir “ayrılık” beklemiyor hiç birimizi…

* * *
Farkı şu…
Örneğin, Kıbrıslı Rumlar’ın bir “Güney Kıbrıs” sorunu yok.
O nedenle daha isteksizler…
O nedenle çözüme daha az motive…
O nedenle daha uzak barışa…

* * *
Ve en acısı da şu ki…
Kuzey Kıbrıs sorunu, artık, “Kıbrıs sorunu”ndan beter yoruyor bedenlerimizi…

* * *
“Kıbrıs sorunu”ndan dolayı dünyalı bir kimliğimiz yok.
Kuzey Kıbrıs sorunuyla ise Kıbrıslı kimliği eksiliyor içimizden…
Bir ülkenin yarısı “satılığa” çıktı ayan beyan…
Çok daha acısı, göz göre göre ve içten içte “razı” kitlelerce…
Kimliğimiz ve kültürümüz “asimile” ediliyor, Kuzey Kıbrıs sorununda…
Kuşatılıyoruz!..
Kirleniyor yaşam alanlarımız…
Anılarımız siliniyor…
Değerlerimiz yerle bir ediliyor, bağıra çağıra…
Ve toplumsal varlıklarımızı kaybediyoruz birer birer…

* * *
Kıbrıs sorununun çözümsüzlüğü, daha bir dürtüklüyor “Kuzey Kıbrıs” sorununu…
Ve sığınacağımız tüm kaleler, birer birer çöküyor üzerimize…
Kıbrıslı Rumlar, en fazla da bunu anlamıyor…
Anadolu insanı da görmüyor bunu, Avrupalı da…
Yani bizim…
Yalnızca “Kıbrıs sorunumuz” yok!..
Bir de kuzey sorunumuz var ki!..
Tükeniyoruz sürekli, “anlamsız” zenginlikler arasında “keyif sürdüğümüzü” zannederek..

* * *
İki sorunumuz var bizim…
İkisinde de…
Hırpalanıyoruz ha bire…
Ve her kim “kurtarıcı” rolüne bürünse, biraz daha çalıyor yarımızdan…
Biraz daha kırıyor umutlarımızı…

* * *
“Kuzey Kıbrıs” sorununun boyu, aşıyor Kıbrıs sorununu bile…
Ve ikisini de çözemiyoruz bir türlü…
Kendi içimizde çözüldükçe…