Bellapais Manastırı'nda Kıbrıs Sanat'ın gecesine katıldım ve çocukları, gençleri, yetişkinleri izledim sahnede...
İyi ki sanat var.
Bellapais Manastırı, Soli ve Salamis Antik Tiyatrosu gibi yapıları iyi ki inşa etmişler yüzyıllar önce...
74 sonrası talan düzenine kalsaydık eğer ne bir salon bulacaktık müzik dinleyecek, ne oyun izleyecek tiyatro...

Elbette haksızlık yapmayalım, Güzelyurt'ta ODTÜ Salonu'nu çok beğendim, yıllardır onca etkinliğin yükünü çeken Lefkoşa'da YDÜ Sahnesi var, AKM, Mısırlızade, Mağusa Kültür Kongre var.

Bunların hiçbiri konser ya da tiyatro performansı için inşa edilmedi.

Ne akustiği iyi ne de sahnesi...
Maalesef...

***

Kıbrıs Sanat, 18’inci Yıl Konseri’ni yaptı.
Özel bir sanat merkezinin, hem de tümü profesyonel bir kadroyla 18 yıl ayakta kalması başlı başına bir başarı öyküsü zaten…
İki sanatçı Gözlem Özdeğirmenci ve Turgay Hilmi'yi kutluyorum bu anlamda...
Gözlem ve İzlem, Girne'de bizim mahallenin muhteşem ikizleriydi...
Çocuk yaşta konservatuara gitmişlerdi, yatılı...
Yıllardır harika çocuklar yetiştiriyorlar, bilinçle, özenle, tutkuyla…

***

Gecenin asıl sürprizi “Vox Africa Korosu” oldu.
Kıbrıs’ta farklı üniversitelerde okuyan Afrika kökenli öğrenciler, Kıbrıslı çocukların eşliğinde şarkılar okudu.
Girne’de sahnelen Rusça oyunu yazmıştım dün…
Bu kez Afrikalı öğrenciler, Türkçe şarkı söyledi.
Kamran Aziz’in “Kıbrıs’ım” şarkısını dinledik, “Vox Africa Korosu”ndan…
“Kıbrıs bir ada mıdır, cennetten parça mıdır” sözleriyle iç çektik.
Onca kirlenmeye, çürümeye, köhneliğe, yalana karşı yeniden sanata sarıldık.

***

Duygusal anlar da yaşandı tabii…
Kıbrıs Sanat ailesinde 5 yaşında keman eğitimine başlayan Sesil, 11 yıl birlikte çalıştığı eğitmeni Gözlem Özdeğirmenci’yle sahnede vedalaştı.
Eylülden itibaren eğitimine Lyon Konservatuarı’nda devam edecek.
Sahnedeki kucaklaşma kendi yürek tınısını üflüyordu manastırın taşlarına…

Kıbrıs’ın, dünyanın, insanlığın ezgilerini dinledik birlikte…
Dünyada bir yerde olduğumuzun farkına vardık.


Cenk Mutluyakalı'nın köşe yazısı