Yanlışlar, en az doğrular kadar yön verir yaşantımıza..

Evet de, galiba işin sırrı, fark etmekte...

Kabullenmekte...

Ders almakta...

Ve “yanlıştan” dönebilmekte.

***

Aşkta...

Siyasette...

İş yaşamında...

İlişkilerde...

Yani insan soluğunun olduğu her yerde vardır yanlışlar...

İnsan, yanlış yapar...

Böyle bulur doğruyu...

Düşe kalka...

Bata çıka...

Ve kimi zaman rezil olmak pahasına...

***

Çok sevdiğim bir diyalog vardır...

Ustaya başarısının sırrını sormuşlar.

“İki kelime” demiş...

- Doğru kararlar...

Bu kez, nasıl bunu başardığını sormuşlar, yani, sürekli doğru kararları nasıl alabildiğini...

“Tek kelime” demiş...

- Tecrübe...

“İyi de” demişler, nedir bu tecrübenin sırrı acaba?

Gülümsemiş:

- Yanlış kararlar...

***

İşte bu nedenle, bir türlü “yanlışını” kabullenmeyen ve ısrarla, inatla, suçu hep başkalarında arayanlardan korkmak gerekir...

Onlar “çirkinleştirir” hayatı...

Çünkü ne kendilerini ileriye taşıma şansı olur böylelerinin...

Ne de toplumlarını...

‘Ucube’ bir gömlektir böyleleri, yaşamın sırtında...

Böyleleri, fark etmezler ki, ilk düğmesi yanlış iliklenince gömleğin, ötekiler de gelmez hizaya...

***

Yanlışlarımızdan utanmayalım...

Yüzleşelim...

Korkmayalım yanlışlarımızdan...

Paylaşalım...

Kaçtıkça, bırakmazlar peşimizi...

Kabullenmedikçe, kemirirler enerjimizi...

Ve sevelim yanlışlarımızı...

Eğer “doğruların” ilacıysa...

***

Yanlışlarını bilmeyenler, sevmezler ve beğenmezler kolay kolay, kendilerinden başka kimseyi...

Yanlışlarıyla, yalnızlaşırlar...