Yeri ve zamanı belli değil. Herhangi bir yer, herhangi bir zaman… Bir tren istasyonu… Bir yerden bir yere gelip giden tren bekleniyor… İstasyon oldukça kalabalık. Tren uzaktan görünüyor… Yavaş yavaş istasyonda duraklayan trenden kalabalıklar iniyor, trene kalabalıklar biniyor… Vagonlarda üç-dört kişilik odalar… Uzun bir yolculuk olacağı belli… Koltuklu vagon çok değil… Daha fazla odalar…

Orta vagonda restoran ve bar… Yolcular yerleşmeye çalışıyorlar… Bir vagona dört kişi düşmüş… Hepsi de oldukça yorgun görünüyorlar ve yerleşir yerleşmez uykuya dalıyorlar… Ranzalı iki yatak… Saatler ilerledikçe hafif hafif başlayan horlama sesi de artıyor… Ranzaların üstünde yatan iki kişi horlayanı bulmak için aynı anda uzanıyorlar aşağı doğru…

Alttakilerden birinin horlaması kesilecek gibi değil… Bir yana dönüyor, horlama başlıyor, öbür yana dönüyor duraksayan horlama yeniden başlıyor. Üst ranzadakiler uyuyamayacaklarını anlıyorlar. Gözleriyle ‘hade’ diyorlar birbirlerine ve giyinip bara gidiyorlar. En iyisi barda bir şeyler içip zaman geçirmek.

Birer kahve alıp oturuyorlar.

***

Yolculuk nereye kadar?

Yeni yıla kadar…

Nasıl yani?

Yeni yıla girerken başka başka yerlerde olmak istedim. Tren nereye giderse ben de oraya…

İyi de yalnız mı gireceksin yeni yıla?

Neden yalnız olsun ki! Trendekiler, istasyondakiler… Konakladığım yerdekiler…

Tamam anladım da bir yakının olsa yanında, bir akraba bir arkadaş…

Yok, yok böyle iyi. Peki ya sen? Sen nereye gidiyorsun?

Ben eve dönüyorum. Bir işim vardı, yeni yıla ailemin yanında girmek istedim. İşi yeni yılda tamamlayacağım artık.

Ne güzel. Seni bekleyenler var. Birlikte yeni umutlar, yeni planlar…

Evet, güzel tabii ama o kadar da sorumluluk… Bazen senin durumunu kıskanmıyorum değil hani!.. Yani yalnız takılmak, nerede akşam orada sabah vs.

O kadar da iyi değil aslında… Ben de senin durumundakileri kıskanırım çoğu zaman… Sorumsuzluk, tek başınalık güzel görünebilir ama uzun sürüyorsa ve biteceği yoksa o kadar da çekici değil.

***

Yeni yıl akşamında onu evine davet etmek isterdi ama henüz yeni tanışmışlardı, 10-15 dakikalık bir sohbetleri vardı sadece… Eve varmak için 15-16 saat gibi bir süreleri daha vardı. Birbirlerini tanımak için zamanı olabilirdi.

Yeni yılı trenin gittiği yerde karşılayacak olan kişi de aslında kendisini o eve nasıl davet ettireceğini düşünüyordu. Bu yeni tanıştığı adamı yalnızlığına katabilirdi ama önce aldığı bir görev vardı ve onu tamamlamalıydı. Belli etmek istemese de beyninde aradığı sorunun çözümü onu yoruyordu.

Sohbet sürerken ve her şey yolunda gidiyor gibi görünürken tren aniden sarsılmaya ve yan yatmaya başladı… Bir gürültü koptu. Bir şey sanki treni sürüklüyor gibiydi… Sohbet eden adamların bulunduğu yerin altı üstüne gelmişti… Bu olay tren durana kadar devam etti. Tren durdu ama saniyeler sonra trenin raydan çıktığı anlaşıldı. Buz tutan raylar treni yolundan çıkarmış, trenin önündeki vagonlarda bulunanlardan 5-6 kişi hafif veya ağır şekilde yaralanmışlardı. Öndeki bazı vagonların durumu içler acısıydı. Daha kötü bir sonuç olabilirdi ama görünen duruma göre sonucu iyimser karşılamak gerekiyordu.

***

Tren yolcuları yavaş yavaş bölge hastanelerine taşınmışlar, yaraları hafif olanlar ayakta tedaviden sonra taburcu edilmişlerdi. Bu durumdan sonra sohbet sırasında kaza yaşayanlar arasında “yabancılık” endişesi yokolmuş gibiydi. Kaza sanki daha da yakınlaştırmıştı onları… Artık, o yalnız arkadaşı alıp eve götürmek, yeni yılı birlikte karşılamak çok da akıl dışı değildi.

Öyle yaptılar, ertesi sabah yeni arkadaşlar o gece gelecek olan yeni yılı birlikte karşılamak için evli olanın evine gittiler. Aile onları kapıda karşılamıştı… Karısı ve üç çocuğu sarıldı babalarının boynuna… Yanındaki adamı da hoş karşıladılar… Güler yüzle evlerine buyur ettiler. Adam salona geçtikten sonra yanındaki çantadan hediyeler çıkardı. Çıkan hediyeler evdekilerin her birine uygun hediyelerdi. Şaşıp kaldı herkes… Yeni tanıdıkları ve kazanın ertesinde eve geleceği belli olan adam bu hediyeleri nasıl becerip de almıştı!?

-devamı haftaya -