Jetlerin sesi kulak zarımızda örs, çekiç, üzengi ne varsa delip geçti...

Doğrusu, son zamanlarda “uçabilenler” arasında sadece “kara sinekler”e konsantre olduğumuz için fazlaca irkildik!..

Ama bir kez daha hissettik ki, “devlet” orada, dimdik ayakta (!)

***

Kulağın anatomik yapısından söze girip “örs, çekiç, üzengi” deyince, hemen son mitingteki bir genç geldi aklıma...

Yine “çekiç”le beni vuran!.

Kırmızı bir parka, üzerinde orak, çekiç ve ‘CCCP’ yazısı...

Nostalji işte...

***

Bu ulusal sağ var ya ulusal sağ, meydanlar, nasıl da borçlu onlara, anlatamam...

Bizim ulusal sağ, “milliyetçi”den çok “lilliyetçi” olsa da...

Önce peşinden koşturup, “oy” uğuruna istihdam ettiği gençleri sonra sokağa atıyor ya!..

“Mehter Marşı”na alışmış nice insan, bir bakıyorsunuz “çav bella” ile zafer işaretleri yapıyor şimdi, “gün doğdu, hep uyandık” diye akıyor meydanlara...

***

“Sağ”ın sağdığı, sömürdüğü, işi bitince katlayıp attığı, ilkelerle değil baskı ve vaatle beslediği niceleri, “sol” yanını keşfediyor giderek yaşamın...

Sloganların...

Nutukların...

Bayrakların...

Ve uygun adım marşların aslında bir örtü olduğunu görüyor zamanla, nice kirliliği altına süpürmek adına...

Eğer bugün meydanlarda kimileri “işgale isyan”, kimileri “bu vesayet bitsin...”

Kimileri “Ayşe evine dön”, kimileri “Bu memleket bizim, biz yöneteceğiz” çığlıkları atıyorsa eğer...

Ve yeni yeni heceliyorsa bu sözcükleri...

Kitleleri bu noktaya getiren, “ulusal sağ”ın yaşattığı zulümdür en fazla...

***

Biz “örselendikçe” bu yalan diyarında... Onlar sanki “çekiç”le çakılmışçasına...

Daha bir yapışıyorlar koltuğa...

O halde...

Gün doğunca, uyanmalıyız, çok daha fazla, birlikte...