Oyunun ilk bölümünde müthiş bir Türk Ocağı vardı sahada. Savunmadan en uca kadar tüm hareket tarzı doğru, oyuna hükmeden bir kimlik. Takım savunmasını doğru yapan rakibe boş alan bırakmayan. Savunmadan ileriye çıkışlarda dengeli. Hazırlık paslarının arkasında deneyimli futbolcular Nazım Aktunç, Emrah ve Süleyman. Bağcıl’ın tek forvet oynamasını avantaja çeviren bu üçlü özellikle birinci bölgede hazırlık paslarında sıkıntı yaşamadı. İleriye sağlıklı toplar aktardı. Türk Ocağı’nın ilk bölümde yaptığı doğrular arasında ayağa pasları başarı ile uygulamak da vardı. Bu sayede top daha çok onlarda kaldı. Pozisyon vermedi.

Yine bu bölümde orta alan iki yönlü oynayıp ofans ve defans görevini başarı ile yaptı.

Nurcan Sağdan gelen Bağcıl ataklarını kesme konusunda başarılı. Zaman zaman kanattan gelip etkili.

Maxwell al verlerde iyi. Andrew savunmanın önünde sigorta gibi. Tek sıkıntı biraz pasif kalan Serdar ve Deniz’de.

İleride Hasan Uğur ve Murat Gertik baskılı dikkatli. Güçlü fiziği ile Hasan Bağcıl savunması ile boğuşuyor.

Doğrular, doğrular doğrular. Türk Ocağı adeta “Lale devri”nde. Herşey yerli yerinde güllük gülistanlık. Onbeşte gol geliyor moraller bir o kadar daha iyi.

Hiç de beklemediği bir dirençle karşılaşan ev sahibi şaşkın. Rakip boş alan bırakmıyor. Böylesi bir durumda tek şans duran toplar. Bağcıl duran top sonrası son haftaların başarılı oyuncusu Erbay ile skorda dengeyi sağlıyor.

Devre arasına kadar performansında biraz düşüş olsada topa daha fazla sahip olan Türk Ocağı.

Devre arası Türk Ocağı soyunma odasında ne konuşuldu bilmem. Ama ne olursa olsun bir takım bu kadar keskin düşüş yaşamamalı.

İki devre arasındaki farklar;  Nurcan ve Deniz ilk yarıdaki kimliğinden uzaklaşıp sağ ve sol bek gibi kaldı.

Andrew ilk bölümde daha ileride oynayıp özellikle ilk toplarda başarılı oldu. Maxwell ve Serdar ile uyumlu daha etkili oldu. İkinci yarıda stoperlerin arasına kadar girdi. Bu hareket tarzı orta alanda boşluk yarattı. Alan çok açıldı. Baskı yapmak zorlaştı. Bağcıl bu alanlara adam sokup etkili oldu.

Hücuma çıkmayı sevmeyen Uğur bile direnç görmeden uzun driblinglerle top taşıdı. Cenker de bu alanı etkili kullanıp sık sık rakip kale önüne kadar geldi. Ben en azında bu futbolcunun çıkışına önlem alınmasını bekledim. Göremedim.

Bağcıl bu bölümde Jeffrey’i Hakan’a daha yakın oynattı. Coşkun’u savunmanın önünde daha defansif bir anlayışla tuttu. Saygı duymak gerek. Ama bence özellikle final paslarını daha iyi atan Coşkun bu mevkide oynasa sonuca daha kolay ulaşılırdı.

Buna karşın Jeffrey daha sert ve yıpratıcı. Özellikle savunmadan top alış verişinde başarılı. Geri koşuları ve savunmacı yönü de daha iyi.

Hakan Altın forvet arkasında oynayan üçlü blokta daha verimli. Ertaç’ın oyuna alınması ile geriye çekilen Hakan harika bir golle bu düşüncenin en somut örneğini verdi.