Kıbrıs mutfağı denildiğinde çoğu zaman akla hellim, şeftali kebabı ya da molehiya gelir. Oysa ada mutfağının ev içi hafızasında, özellikle aile sofralarında yer etmiş daha mütevazı ama bir o kadar köklü bir lezzet vardır: Pirohu. Mantıyı andıran yapısı, sade iç harcı ve haşlanarak pişirilmesiyle pirohu, gösterişten uzak ama güçlü bir mutfak geleneğinin temsilcisidir. Bugün hem nostaljik hem de yeniden keşfedilmeyi hak eden bu yemek, Kıbrıs mutfağının evrensel hamur işi kültürüyle kurduğu bağın da güzel bir örneğidir.
Malzemeler
Hamur için:
●    Un
●    Su
●    Tuz
●    Yumurta
●    Sıvı yağ
İç harç için:
●    Tuzsuz lor (nor) peyniri veya beyaz peynir
●    Kuru veya taze nane
●    İsteğe bağlı karabiber

Servis için (isteğe bağlı):
●    Rendelenmiş veya kızartılmış hellim peyniri
●    Salçalı sos veya tereyağı
●    Yoğurt
●    Ceviz içi, kırmızı biber
Tarif
Öncelikle un, tuz, yumurta, sıvı yağ ve su bir araya getirilerek orta sertlikte bir hamur yoğrulur. Hamurun elastik bir yapı kazanması için dinlendirilmesi önemlidir. Dinlenen hamur unlanmış tezgahta çok ince olmayacak şekilde açılır ve kare ya da yuvarlak parçalar kesilir.
İç harç için lor peyniri nane ile karıştırılır. Hazırlanan harç hamur parçalarının ortasına yerleştirilir, üzeri başka bir hamur parçasıyla kapatılır ve kenarları iyice bastırılarak kapatılır. Pirohular kaynar, tuzlu suda yaklaşık 8–12 dakika haşlanır. Süzülen pirohular servis tabağına alınır; üzerine hellim, nor veya yoğurt eklenerek sıcak servis edilir.
Püf Noktalar
●    Hamur çok ince açılırsa haşlama sırasında dağılabilir; bu nedenle dengeli bir kalınlık tercih edilmelidir.
●    İç harçta kullanılan peynirin tuz oranı mutlaka kontrol edilmelidir; geleneksel tarifte tuzsuz nor peyniri öne çıkar.
●    Pirohu sade bir yemektir; servis sırasında kullanılan soslar yemeğin önüne geçmemeli, tamamlayıcı olmalıdır.
●    Hellimli servis Kıbrıs’ta yaygındır ancak yoğurtlu sunum da yemeğe farklı bir karakter kazandırır.
Pirohu, Kıbrıs mutfağının “yüksek sesle konuşmayan” ama kalıcılığıyla iz bırakan yemeklerinden biridir. Bir tariften çok, ev içi bir ritüeli temsil eder. Bugün yeniden sofralara taşınması, sadece bir lezzeti değil, bir mutfak kültürünü de yaşatmak anlamına gelir.