Eğer Kıbrıs’ın tınıları işlemese benliğime ve Kamran Aziz’in gözlerindeki hasretle, umutla, azimle, yaşama sevinciyle ve sevgiyle nemlenmesem...

Yani coğrafyam gibi kokmasam ve insanlığın ‘en tepesine’ tırmanmasam kültürün vazgeçilmez sesiyle...

Bas bas bağıracaktım...

***

Bağıracaktım çünkü;

Ödüyoruz “temizlik” vergimizi, çöp içindeyiz...

Ödüyoruz “aydınlatma” vergimizi, kör karanlıktayız her yerde...

Seçiyoruz ama yönetilmiyoruz...

Ne fikrimiz soruluyor “alınıp

satılırken”, ne yüzümüze bakılıyor, beşikten mezara...

“Hizmetkar” olma sözü verenler, “hizmetçi” olmamızı bekliyorlar, ucuz koltuk sevdalarına...

***

İyi ki “Nesilden Nesile Kamran Aziz” gecesine gitmişim...

İyi ki, Kuzey Kıbrıs Turkcell böylesi bir projeyi sahiplenmiş...

Ama iyi ki, bu topraklardan Kamran Aziz gibi kadınlar çıkmış...

Doğa gibi, Emre gibi genç sesler, soluklar var, iyi ki....

Osman Cankoy, Eralp Adanır gibi idealistler var...

Kimi ilk kez söylenen şarkılardaki o naiflik...

Buram buram Akdeniz...

Kamran Aziz’in konuşmasındaki o zarafet...

***

Geceye kültür bakanı katılmadı!..

Başbakan da...

Bu nasıl bir saygısızlık, bu nasıl bir vefasızlıktır...

Hangisi, ne üretmiş acaba?

Ve onlar unutulacaklar gün gele, Kamran Aziz yaşayacak şarkılarıyla...

Bu ülkenin, şu anda yaşayan en köklü, önemli kültür insanıdır Kamran Aziz...

Efsanelerinden biridir.

Sahi, “Kültür Ateşe”miz nerede acaba, “Kurtlar Vadisi”nde köşe kapmaca mı oynamakta, yeni kimliğiyle...

Cumhurbaşkanı katıldı geceye, eşleri, sanatseverler oradaydı...

Sıla 4 oradaydı... Hüseyin Kanatlı...

Pek çok duyarlı insan...

‘Hükümet’ yoktu, Tatar dışında!..

Gel bir beş dakika, saygını göster, git sonra.... Kıyamet mi kopardı!

Ama öğrendik sebebini, meğer “toplantıları” varmış, “erken seçim” mi olmalı, yoksa “kurultayın ikinci tur oylaması” mı?

‘Önemli’ örgüt işleri yani !

***

Fazla söze gerek yok...

O nedenle Kamran AZİZ...

O nedenle İrsen KÜÇÜK, işte...