Şubat 2013’de gerçekleşecek Başkanlık seçimlerinin iddialı adaylarından olan DİSİ lideri Nikos Anastasiadis’in, Makarios çizgisinin değişmez temsilcisi ve Kıbrıs Rum siyasi yaşamının kilit unsuru, merkez sağ DİKO’yu yanına alabilmek için ciddi çaba içerisine girdiği basından okuduğumuz konular arasında.

Gerek DİSİ gerekse AKEL, Başkanlık seçimlerinde başarılı olabilmek için DİKO’ya muhtaç durumdadır. DİKO geleneksel siyasi rolünü –merkez çizgi ve belirleyici siyasi güç-  gayet iyi oynayarak, AKEL ile olan ittifak ilişkisini, DİSİ’ye kaydırmış görünüyor.  Görünüyor diyorum çünkü, bilindiği üzere DİKO da aslında, bir bütün olarak hareket eden bir parti değil. Partinin bir kısmı her zaman daha sağda olan DİSİ ile ideolojik bağlantı içerisinde olurken, daha ılımlı bir kısmı AKEL ile temas içerisinde. Özellikle eski Başkan Papadopulos’un oğlu Nikos Papadopulos’un milliyetçi çizgisi ile şu anki Başkan Marios Garoyan arasında bu anlamdaki siyasi rekabet biliniyor.

Kıbrıslı Rum siyasi partilerinden DİSİ ile DİKO arasında Kıbrıs sorunu ile ilgili imzalanan tezler metnini kaygıyla okudum.

Şubat seçimleri için DİKO’nun DİSİ lideri Anastasiadis’i desteklemesinin ardından imzalanan ortak tezler, neredeyse çözüm olmaması için ne gerekli ise içeriyor. Anastasiadis’in seçimi kazanmak adına DİKO’nun Kıbrıs sorunu ile ilgili katı çizgisini tercihi bir taktik olarak değerlendirilebilir, ancak bu adımın, taktiğe kurban olma ihtimali de kendi içerisinde mevcut.

Örneğin: “Ulusal Konsey belirli zaman aralıklarıyla bir araya gelecek ve ya Cumhurbaşkanı tarafından ya da Liderler Konseyi tarafından gerekli olan konular değerlendirilecek. Ulusal Konseyde oy birliği ile alınan kararlar veya son yapılan milletvekilliği seçimlerinin sonuçlarına göre %75’lik ezici çoğunluğu temsil eden partilerin ortak tezleri Cumhurbaşkanı için bağlayıcı olacak.” maddesi ile aslında Anastasiadis, liderlik yapma, inisiyatif alma imkanını şimdiden yitirmiş görünüyor. Ya da %17.9’luk oya sahip DİKO’ya inisiyatifi kaptırmış olduğu da düşünülebilir. 

Tezler, NATO’ya üyelik başvurusunu da içeriyor. NATO üzerinden, yeni bir uluslararası hareket alanı yaratma beklentisi içerisinde olan iki parti, 8 Temmuz 2006 Papadopulos-Talat ortak açıklamasına gönderme yaparken, 23 Mayıs ve 1 Temmuz 2008, Talat-Hristofiyas açıklamalarını göz ardı ediyor.

Yeni, yapıcı bir çözüm perspektifi içermeyen tezler, Anastasiadis çevresinin her ne kadar, seçim öncesi açıklamalara bakmayın yönündeki telkinleri ile çözüm beklentisi içerisinde olan uluslararası ve yerel aktörleri rahatlatmaya çalışsa da, kazanması halinde şimdiden ciddi siyasi gerilim taşıyan sorunlu bir süreci beraberinde getireceğini şimdiden görmek mümkün.