Zafer Kodan

Her yanımız çöp... Günlerdir, aylardır çöplerle yatıp kalkıyoruz,konuşuyoruz,tartışıyoruz  ya da söyleniyoruz. Bir yandan da aslında sorunun  yalınızca çöp olmadığı gün gibi ortada duruyor ... Çöp, yüzümüze vuruyor bütün kirlenmişliğiyle yönetim anlayışını, adaletsizliği, yolsuzluğu, umursamazlığımızı, uzaktan seyretmemizi... İllak deyip yürüdük, çöpleri ardımızda bırakarak... İşte tam da böyle bir zamanda birisi çıkıp, facebook’tan bir kar topu yuvarladı... “İllak Deme Ses Ver-Birşey Yap” dedi...Lefkoşa’nın çöpler içindeki halini görünce “yeter” diyor Heykel Sanatçısı Umay Yılmaz, Facebook üzerinden çağrıda bulunarak, yurttaşları birşey yapmaya çağırıyor...Çağrısı karşılık da buluyor  ve amacına ulaşıyor bence her ne kadar o yeterli görmese de, kar topu yuvarlanıyor... Burada bizim dikkatimizi çeken bu yurttaş inisiyatifi oldu, bu tavrı önemli buldum yoksa her birimizin kartopunu yuvarlama diye bir gailesi olsa belki de, böyle bir yazı da yazılmayacaktı... UmayYılmaz ile bu çabaların  çıkış noktasının öyküsünü ve sonrası konuştuk....

Bir şeylerin değişmesi lazım

Duyarlı bir insan, sorumlu bir yurttaş, bir sanatçı yaşadığı ülkeye karşı kaygıları var, sorumluluk duyuyor ve daha güzel yaşanabilir bir ülke düşlüyor... Bunun için de  yaşananlardan  vicdanı rahatsız,  birşeyler yapmak gerektiğini düşünüyor  Umay Yılmaz, aslında bu olayın köklerinin taa geçmişe dayandığını Kıbrıs’taki günlük ve kısır siyasetin kendisini lise yıllarından başlayarak olumsuz  etkilediğini anlatıyor bize... Bu yüzden Bilkent Üniversitesi’ndeki Uluslararası İlişkiler eğitimini de kendini ifade etmeyeceğini anlayınca yarıda bırakıyor, “politika, siyaset bana göre değil, ‘ben bu değilim’ dedim ve o zaman fark ettim ki ben bundan çok sıkılmışım, her gün evde televizyon açık bunları dinlerdik, bu da bizi daraltmıştı, boğmuştu...”   Bu sürede Umay, bir yandan da hep Kıbrıs’a dönmeyi ve ülkesi için birşeyler yapmayı düşünürken, sanatçı olma yönünde karar verdiğinde ise bu duyarlılık ve sorumlulukla davranmak gerektiğinin de iç hesaplaşmalarını yapıyor bir yandan da...

Gençlerin birçoğunun ülkenin yaşanır hale gelmesi konusunda kaygı duyduğunu anlatıyor bize Umay Yılmaz,“ Bu son olayda çıkış noktası çevre oldu, çöpler oldu ama aslında bunun temelinde birşeylerin değişmesi isteği var. Birşeyler değişmezse benim kuşağıma yaşama şansı yok. Bu nedenle kirli olduğunu düşündüğümüz şeyler yalnızca çöp değil.”

İllak Deme Bir şey Yap

Umay, kendini geliştirmeye çalışan bir sanatçı olarak hiç bir zaman iş konusunda neden kendisine sıranın gelmediğini sorgularken, bunun için insanların kendini sorgulaması, vicdanlarının değişmesi ve uyanmaları gerektiğini vurguluyor. İnsanların konuya duyarlılığını artırmak için  Facebook’ta ilk başlarda ‘Telefon kılıfı alma, çöp naylonu al’ şeklinde paylaşımlarda bulunduğunu, bir yandan büyük bir çoğunluğun günlük hayatına hiçbirşey olmamış gibi devam ederken kendisinin geceleri uyuyamadığını anlatıyor. Facabook’taki ‘İllak Deme Birşey Yap’ çabalarını “gelecek kaygısı” olarak nitelendiren Umay, bunca rezilliğe rağmen iki gün boyunca yapılan eyleme halkın katılımını yeterli bulmuyor ve böylesine bir temel konuda, sağlık, çevre konusunda halkın neden yeterli tepkiyi koymadığını bir türlü anlayamadığını dile getirirken “aslında daha çok insanın katılmasını beklerdim, çünkü bu sorun insanların kendi sorunuydu, bir siyasi partiye veya sendikaya bağlı olmadan tepkilerini ortaya koymaları gerekiyordu”...

Daha güzel bir hayat için...

Herkesin kendini sorgulaması gerektiği üzerinde de duran Umay Yılmaz, “siyaset için değildir bu olay, bu yaşadıklarımız insanların sağlığıyla ilgilidir, çok temel bir konuda örneğin ‘kolera kapıda’ şeklinde haberleri okuyan insanlar nasıl olur da buna tepki göstermez, bunu anlayamıyorum ve bunu bir çıkış uyanış noktası olarak görüyorum, yaşanabilir bir çevre bir insan hakkıdır bunu anlamamız  lazım...” Çabalarının sürdüğünü Facebook’taki dosyanın sürekli güncellendiğini insanların tepkilerini buradan dile getirdiklerini anlatırken, devamında insan vicdanını derinden etkileyen,  yüreğinin yandığını hissettiriyor size ve durumu “içler acısı” olarak vurguluyor  Umay , “facebook’taki etkinlikte geçen gün toplanan çöplerin Kaymaklı’da boş bir alana atıldığını gördüm, buna  inanamadım,  gece çıkıp gittiğim o alana ve bir de baktım ki çöplerin üzerine toprak dökülmüş, içler acısı bir durum vardı...”

“Gündemde ne varsa illak dediğimiz, beğenmediğimiz bundan sonra eylem yaparak  konuyu gündeme taşımak gerekiyor belki de...”  diye özetliyor bundan sonraki düşünce sürecini de... Nerden çıktı bu “illak” diye soruyorum. Yürürken çıktı diyor, her taraf çöp içindeyken çıktığını belirtiyor. İllak demek ile bu sorunun çözülmeyeceğini anlayınca aklına sanal ortamda bir hareket başlatmak geliyor...

Son dileği Umay’ın benim de dileğim olsun “Keşke daha güzel şeyler konuşabilsek...”