Süper Ligi’nin puan cetveline bakıldığı zaman “çekişmeli bir sezon geçiriyoruz” yorumunu yapmak mümkün.

İlk üçte yer alan Yenicami, Çetinkaya ve Küçük Kaymaklı arasındaki puan farkının az olması, alt sıralardaki takımların Göçmenköy hariç, puanların yakınlığı “ligin kalitesini mi gösteriyor?” sorusunu sormak zorundayız.

Çünkü, puan farklarının yakınlığı futbol kalitesi ile alakalı değil.

Puan yakınlıkları, takımların kadrolarının kalitesi ile ilgilidir.

“Kaliteli, geniş ve paralı yönetimlere” sahip takımlar zirvede yer alırken, bu olanaklara sahip olmayanlar da altlarda sıralanıyor.

Gelin görünki, saha içindeki futbol görselliği “olanaklılarla olanaksızlıklar” arasında fark doğurmuyor.

Total futboldan uzak, üç pas yapılmayan, kanat organizasyonları oyunun geneline yayılmayan bir futbol oyunu oynuyoruz.

Bunun birçok nedeni olmakla birlikte, esas neden yetenek “geliştirememiz” ve albenisi yüksek futbol tesislerine sahip olamamamızdır.

Şimdi aklıma geldi.

Mesela top tekniği çok yüksek olan Yenicami futbolcusu İbrahim Çıdamlı, bu özelliğini takımın başarısına “oyunun genelinde yansıtamıyor”.

Bunun nedeni ise “altyapıda ki süreçlerinde aldığı eğitimlerle” ilgilidir.

Çıdamlı gibi yüzlerce futbolcu sayabiliriz.

Albenisi düşük tesislere sahip olamamamız ise futbol kalitemizin yükselememesini beraberinde getiriyor.

Süper Lig’de maçların oynandığı tüm sahaların zeminleri balçık tarlası.

Ki bu sahalarda sadece maç oynanıyor.

Gençler, yıldızlar, minikler nerelerde maç yapıyor?

Nerelerde futbol eğitimini alıyor sorularına yanıt arayan yok.

Eğitimi kimler veriyor araştıran, sorgulayan yok.

Doğal olarak bu süreçlerden geçen “yeteneklerden”, bugün kaliteli futbola katkı koymalarını beklememek çölde kutup ayısı görüp şaşırmaya benzer.