Geçtiğimiz hafta bir Bayram daha geçirdik. Kimileri; yurtdışı turlarına katılarak, memleketin sorunlarından kurtulmanın çarelerinden birini yaratırken, kimileri de yurtiçinde Bayram tatilini geçirmeyi yeğlemiştir. Burada kalanlar elbette Bayram’ın birinci günü “geleneksel” bayramlaşmaları yaşar. Kimisi bunu 2.3.güne de yayar. Biz ailece 1.günden sonra diğer günleri, memleket gezmelerine ayırmaya karar vermiştik. 2.gün; Trodos’tan Baf limanına inmek, Limasol üstünden de geri dönmek vardı.

Herşey planlandığı gibi gitti. Öncelikle Trodos’a vardık, ve o meşhur meydanında biraz soluklandık. Eskiden olsa oradaki çerezcilerden çok şey alırdık ama artık zaman geçtikçe insan, “özel-ilginç” şeyler tercih etmeye başlıyor. Oradan ayrılıp “eski yolu” kullanarak Baf’a gitmeye başladık. 3 yıl boyunca “İzler Silinmeden-1” belgesel çekimleri için her hafta, ekip arkadaşlarımla birlikte bu bölgeleri didik didik ettik. Çok yerler gördüm ve çok yerleri öğrendim. En ücra köşedeki Baf köylerinden tutunuz da, Limasol’un, Larnaka’nın yaklaşık 150 köyünün çekimlerini yaptık. Neyse... 2007’den bu yana geçen 5 yıllık zaman içerisinde bu bölgelerden geçmek, zamanın etkilediği doğayı-mekanları görmemize bir vesile oldu. Hasanbulliler Kayası, Ay.Yorgi, Fasula, Marona vb. Köyler yanında, tabelası bile olmayan Susuz köyünü solumuzda kalan Diyarizo deresinin üstünde, bıraktığımız gibi görmüştüm. Belirgin olarak cami ve okulun boyalı şekli dışında, tam bir yıkıntı hali. Otobandan ayrılmanın ve köylerin içinden geçerek gezmek, bence en güzel görülecek yerleri görme şansına sahip olmak demektir. Bu arada gezginler için bir tavsiye. İki araba gidiyor ve yol boyunca birbirinizle iletişim kurmada zorluk yaşanıyorsa (örneğin şurda duralım, buraya dönelim gibi), bunun çözümünü ben, 5 km. alana sahip bir çift walkingTalking alarak çözdüm. Güney’deki büyük mağazalarda bunlardan var, burada da olduğunu düşünüyorum. 37 euro ödedim ama gerçekten çok da yardımını gördüm. Baf limanına vardığımızda, herhangi bir restorana oturmak yerine, sandüviçlerimizi yapıp kordunboyun’nda soluklanmayı yeğledik. Çok güzel bir mekân olan Baf limanında; Baf kalesi bir yanda, diğer yanda da turistlerin akın ettiği kafeler, restoranlar vardı. Limanda “kiralık” speedboat’lar (sürat tekneleri) da mevcut. Veriyorsunuz 20 euro, yarım saatliğine tekneyi alıp kullanıyorsunuz. Bana çok ilginç geldi bu alan. Teknelerin boy ve makine güçlerine göre de fiyatı artmaktadır. Ayrı bir sektör işte. Tabii mutlaka talep potansiyeli de var... ardından Yeroşibu’da durup baden şekeri alındı ve Limasol-Lefkoşa üzerinden geri dönüldü.

Bayram’ın 3.günü ise, her zaman duyduğum ve güzelliğinden bahsedilen Karpaz Marina’ya gitmeye karar verdik. Girne’den çıkıp kıyı şeridini izleyere yol almayı yeğledik. Yıllardır bu yollardan geçmemiştim. Geçmeyen varsa ve Karpaz tarafına gitmek isteniliyorsa bu yolun kullanılmasını tavsiye ederim. Herşeye rağmen bu memleketin “cennet” yerlerini görmeniz kaçınılmazdır. Gerek yolların düzgünlüğü gerekse yolun geçtiği köy ve yerleşim yerlerin gelişmekte olduğu gözle görülür şekildedir. Karpaz Marina’ya vardığımızda, tek kelimeyle ağızım açık kaldı. Yurtdışında bazı Yat Marinalarını görmüşümdür. Son olarak Monaco’daki liman aklımda kaldı. Ama böylesi güzel ve nitelikli bir yatırımın kendi Ada’mda olacağını düşünemezdim. Herşeyiyle profesyonelce bir yatırım ve yatçılara sunulan kaliteli bir hizmet vardır. Teknelerin bağlandığı iskelelerin dünya standartlarında korumalı ve elektriğinden su hizmetine kadar, teknelerin dışarı çekilmelerine olanak tanıyan vinç ve platformlar gerçekten harika. Karpaz Marina; içerisinde şu an bir restoran-cafe’si dışında boş bulunan diğer yatırım bekleyen yerlerin dolmasıyla, açılmasıyla bence sadece Yatçılar için değil, Kuzey Kıbrıs’ta yaşayan ve ailesiyle sakin, hoşça vakit geçirmek isteyenlerin de tercih edebilecekleri bir mekân durumunda.