Barış Deniz
barısde@gmail.com

Covid-19 tüm dünyayı etkisi altına almaya başladığında o dönemin Başbakanı Ersin Tatar, gazetelere verdiği röportajlarda “virüsün bize geldiği yok, bu kadar panik kendi ayağımıza kurşun sıkmak” şeklinde ifadelere yer veriyordu. Ülkenin yönetimini elinde tutanların rahat ve ilgisizce yaklaşımları, bu sürece tamamen hazırlıksız yakalanacağımıza neden olacaktı. Nitekim “bize geldiği yok” diye önemsizleştirmeye çalıştığımız Covid-19 kapımıza kadar dayanmıştı. Takvimler 10 Mart 2020’yi gösterdiğinde Kıbrıs’ın kuzeyinde ilk Covid-19 vakasına rastlanmış, bu vakalarla birlikte tüm sektörlerde aylar sürecek bir panik ve duraksama dönemi başlamıştı.

Covid-19’un en fazla etkilediği sektörlerin başında ise eğitim gelmekteydi. İlk vakalar açıklandığında ilköğretim, ortaöğretim ve yükseköğretim kurumlarında ortak bir görüş birliği kapsamında eğitime belli bir süre ara verilmesi kararı alındı. Ardından ise pandemi koşullarının kötüye gitmesi, 2019-2020 öğretim yılı için dersleri yüz yüze yapılamayacak duruma getirdi. Eğitim kurumları, bu süreçte olası bir eğitim kaybına neden olmamak amacıyla kendi bünyelerinde uzaktan eğitim faaliyetlerini başlattı. Ancak bu süreçte unutulan çok önemli bir konu vardı. Uzaktan eğitim sadece bir ders yönetim sistemi, bir e-konferans aracı ile sınırlandırılmaması gereken, farklı paydaşları içeren, etkin ve sistematik bir planlama ve işbirliği gerektiren bir süreçti. Dünyanın önde gelen üniversitelerinde uzaktan eğitim örneklerini incelediğimizde etkin planlanmış, nitelikli insan gücü ve teknolojik araçların işe koşulduğu, yüksek kalite standartlarının inşa edildiği sistemlerin gücünü gözlemlemekteyiz. KKTC yükseköğretiminde sürdürülen uzaktan eğitim faaliyetlerinin ise bu kalite standartlarını yakalamasını sağlamak şöyle dursun; içinde yaşadığımız yüzyıl içerisinde utanılası sorunlarla boğuşup eğitim kayıplarının giderilmesi noktasında savaş veriyoruz. Peki uzaktan eğitimde kalite standartlarına ulaşmak ve öğrenme-öğretme süreçlerini çevrimiçi ortamda etkin bir şekilde sürdürebilmek adına neler yapılmalıydı?

1. Tüm üniversitelerde, eğitim teknoloğu, eğitim bilimleri uzmanı, ölçme değerlendirme uzmanı gibi paydaşların bulunduğu bir uzaktan eğitim birimi kurulup, bu faaliyetlerin planlanması, yürütülmesi, değerlendirilmesi noktasında etkin bir ortam hazırlanmalıydı.
2. İlköğretim ve ortaöğretim kurumları ile yükseköğretim kurumları arasında bir işbirliği geliştirilip gerek öğretmenlerin gerekse de öğrenenlerin uzaktan eğitim konusunda eğitim ihtiyaçları belirlenmeli ve bu ihtiyaçların giderilmesi için çok yönlü bir planlama yapılmalıydı.
3. Milli Eğitim ve Kültür Bakanlığı ile YÖDAK bünyesinde Uzaktan Eğitim Birimi kurulmalı ve gerek ilköğretim-ortaöğretim kurumlarında gerekse de yükseköğretim kurumlarında denetleme mekanizması oluşturulmalıydı.
4. Uzaktan eğitim için daha fazla bütçe ayrılmalı, teknolojik imkanlara sahip olmayan öğrencilere daha fazla destek verilmeliydi.

Eğer bunları tam anlamıyla ve eksiksiz bir şekilde yapabilseydik uzaktan eğitim faaliyetleri açısından olası eğitim kayıplarını en aza indirmiş olup bu sorunları ortadan kaldırabilirdik. Ancak her zaman, pek çok alanda gözlemlediğimiz gibi plan-program ve proje ortaya koymadan kendimizi uygulamanın içerisine atmayı tercih ettik…