“Yangın, Trodos dağlarını devirirse, o zaman kuzeye de yayılabilir” diyor, kriz merkezindeki görevli…

İşte o nedenle yurdumuz ortak…
Bir sınır tanımazlık…
Bir iç içe geçmiş yazgı.

Ne olursa olsun, o nedenle işbirliği mutlak…

O yüzden bu yurt bölünemez.
O yüzden bu acı, pay edilmez.

Doğa, dayanışmayı büyütmek, kırılganlığımızı anımsatmak, ortak bir geleceği birlikte inşa etmek için belki acı bir mesaj veriyor bize…

Yine de anlamayanlar var, acıyı yarıştıranlar, hatta acıyı çatıştıranlar…

İnsanlar, hayvanlar, ağaçlar yanarken, yok olurken, insanlık dersi vereceğine nefret saçanlar…

***
Kül ve is.
Dilsiz bir ağıt gibi çöküyor göğe.

Yanık kokusu genzimde, en güzel ormanları Limasol’un, simsiyah bakıyorlar şimdi…

Hangi yürek sızlamaz ki?
İnsan olan hüzünlenir.
El uzatır.
O el, karşılıksız kalmaz.
En zor anlarda unutabilmeliyiz kuşkuları, bölünmeleri…
İşte böyle aydınlanır karanlık.
Yürekle tutulan ellerle yeşerir yeniden dağlar.

Belki başarırız; birlikte söndürmedik o alevleri, belki, birlikte yeniden iyileştiririz.

***
Yangının başladığı yere gittik Limasol’da.
Omodos buruk, Malya kararmış…

Yüzlerce ev yangının orta yerinde…
Yerleşim yerlerine ulaşmış yangın, köylerde…

Öyle anlaşılıyor ki, alevlere yenilmiş güneydeki yönetim de… 14 yangın söndürme uçağı ve helikopteri var, büyük bir itfaiye teşkilatı… İmkanlar çok fazla ama sonuç acı…

Böylesi bir hazin tablo çıkmışsa ortaya, öyle anlaşılıyor ki organizasyon sorunu yaşanmış ya da koordinasyon zaafiyeti…

Bir de çam ağaçları!
Ormanlara artık çam ağacı dikmemeli gerçekten…

Kozalakların nasıl birer mermiye dönüştüğünü anlatıyor, görgü tanıkları… Yangının böylece yayıldığını, süratle…

***
Beşparmak yangını, meslek hayatımdaki en acı deneyimlerden biriydi.

Ders almadık.
Ne güneyde, ne kuzeyde yangına karşı hazırlıklı olabildik.

İşbirliğini hep alevler yükselince anımsıyoruz.
Oysa öncesinde ihtiyaç var.

Birlikte yangın tatbikatları yapabilmeliyiz, imkanlarımızı, bilgi birikimimizi, ekipmanlarımızı birleştirebilmeliyiz, ortak hareket etmeyi başarabilmeliyiz mutlaka…
Tabuları yıkarak…
Suçlama oyunlarına sığınmayarak…
İradeyle, cesaretle, insanlıkla…

(New York'a kadar gitmek ama 'mezarlık temizliği' konuşmak örneğin... Bunu belediyeler yapar, yapmalı zaten... Liderlik isteyen mesele ortak yangın, sel, deprem stratejisi belirleyebilmek, bu alanlarda birleştirebilmek güçleri, kibirden uzak, statü takıntılarına girmeden...)

***
O köylerde ne kadar çok anıları var Kıbrıslı Türklerin…
Çoğu büyüğümüzün mezarları, halen…
Ne kadar çok ortak yaşanmışlık…
Hepimizin dehşeti bu…
Aynı gökyüzü, aynı keder…
Hepimizin…