Sabah sabah içimi gülümseten bir mesajla uyandım:
“Beni anket için aradılar. Belli ki Tatar yaptırıyor; çünkü bir soru vardı: ‘Ne yapsa ona oy verirsiniz?’
Ben de dedim ki: Siyaseti bırakırsa!”

Bir tebessüm bu kadar hüzün barındırır mı?

***
Gece rüyama ranzalar girdi…
Can dostumuz Mertkan Hamit’in havaalanında bir gece yaşadığı utancı hatırladım.
Bir o yana, bir bu yana döndüm…

Bu insanlar, bu ülkenin en iyi eğitim almış beyin takımı…

Bugünkü iktidar bile, onun emek verdiği Dünya Bankası raporlarını okuyarak ekonomiyi anlamaya çalışıyor. 
Ama bazıları için sakıncalı!

Güzelim memleketi ne hale getirdiler.

***
Avrupa Konseyi 2024 Ceza İstatistikleri Raporu yayımlandı.

Avrupa’da en fazla tutuklu ve hükümlü bulunan ülke: Türkiye.

Öyle böyle değil…
2005-2024 döneminde Türkiye’deki mahpus sayısı yüzde 369 arttı.

Türkiye’yi kim izliyor, tahmin edin: Azerbaycan!

Benzemek istediğimiz bu muydu?
Avrupa’ya bakarken, birileri geldi, yönümüzü değiştirdi.

***
Sipros Panagi, Kıbrıslı Rum bir itfaiyeci…
Ateşi bilir, ölümü bilir, toprağın kokusunu bilir.

Bir paylaşım yaptı, güneyde çok konuşuldu: 

“2004’ten beri Orman İtfaiyecisiyim. Ülkemde çıkan tüm yangınlara koştum. 2016’da Solia yangınlarında meslektaşlarımı kaybettim. Sualtı Afet Birimi’nden başarıyla mezun oldum. 2007’de Mora’daki ölümcül yangınlara gittim, yedi gün boyunca oradaydım. Ama asla eğilmedim, diz çökmedim. Bu kez diz çöktüm… Ağladım… Bunu söylemekten utanmıyorum.”

***
Yeniden ayağa kalkarken, birbirimize el uzatmazsak, hepimiz yaralıyız.

Dizlerimiz birlikte kanıyor…
Her demokratik müdahalede, her yitirdiğimiz değerde…

Alevlerin küle çevirdiği o uçsuz ormanlarda, bir gün biz de yuvasız kuşlar gibi kalacağız… Bu bölük pörçük adanın orta yerinde, birbirimize yabancı gözlerle bakacağız ve sessizlikle.

Toplumlarını “kahramanlık masalları”yla avutmaya çalışanların peşinde sürüklendikçe… Dostluk yerine nefrete, dayanışma yerine düşmanlığa kandıkça… Barışı özde sahiplenmedikçe… 

***
Elini uzatanı ve uzanan eli kavrayan bir liderlik istiyoruz. İçimiz yanarken insanını koruyan, yurdunu sınırsız seven, sahiplenen bir anlayış...

Yetti artık… 
Sürüden, sıradan oluşumuz!