“Bizim bankanın da kartını al, kullandıkça ödersin” demişlerdi yıllar önce.

Sevdiğim bir bankaydı.
Güvendim, aldım.
Doğrusu, nadiren kullandım.

Yılda iki ya da üç kez, belki…

Cüzdanımda hep bir “yedek oyuncu” gibi durdu.

Ana kartım değildi.

Zaten kredi kartından çok banka kartı kullanırım; hesabımda ne varsa, o kadar harcarım.
Hesap şaşmaz böylece…

Ama geçen ay bir mektup geldi:
“650 TL borcunuz var, ödemezseniz kartınız iptal olacak.”

Şaşırdım.
Çünkü ilgili kredi kartıyla hiçbir harcama yapmamıştım.

Araştırdım, üyelik aidatıymış…

İyi dedim, gideyim ödeyeyim, bu kartı da kapatayım.

Bankaya gittim. “Buyurunuz, oturunuz, kapanış bakiyenizi öğrenelim” dediler.

“Hiçbir harcamam yok” dedim, yine…

1.400 TL ödeme çıktı.

Bu ne?
Kartın kapanış ücretiymiş…

Dönem içi harcamam sıfır lirayken, bin dört yüz lira borçlu çıkmışım.

Daha komedisi şu…
Ödemek için hep kullandığım banka kartımı uzattım.
“Kartla ödeme olmaz” dediler.

Bir banka, banka kartı ile ödeme kabul etmedi (!)

Hâlbuki kartı teşvik için “Paranız hep yanınızda, alışverişte özgürlük, temassız hayatın keyfine varınız” diye reklam yapıyorlar, her yerde…

Neyse…
Bankanın hemen dışına çıktım, ATM’den para çektim, 24 TL komisyon da öyle ödedim ve elimde nakitle vezneye geri döndüm.

Bankanın veznesi tanımasa da makinesi kartı tanıdı nihayetinde…

***

Her yıl Merkez Bankası raporlarına bakıyorum.
Bankalarımızın kârı artıyor.

Evet, güçlü bankacılık iyidir, ekonominin bel kemiğidir. Bu gelir uygun faizli kredilere, yatırıma, hizmete dönüşmelidir. İstihdam yaratılmalıdır mutlaka…

Bankalar kazansın elbette ama insanları enayi yerine de koymasınlar ne olur...

Hele hele yerel bankalar…
Biliyorum, haksız rekabetle mücadele ediyorlar; yine de bunun acısını toplumdan çıkarmasınlar.

Kredi kartı bir hizmettir.
Kolaylık sunmalı.
İnsanlara tuzak kurmamalı…

***

Siz siz olun, biri size “Bizim bankanın da kartını al, kullandıkça ödersin” derse…

Aman ha…
Tek kart yeter!
Başınıza iş açmayın…

Selam verip bir de borçlu çıkmayın…