“Derler ki
Umudun can suyudur isyan!”

***

İnsanlar kahrediyor!
İnsanlar küfrediyor!
Öfkeli…
Dertli…
İsyankar…

***

Nereye gitsem ağır bir yük alıyorum sırtıma…
Kimle yüz yüze gelsem sokakta, markette, çarşıda, klinikte, lastikçide, eczanede, sahilde hep dert dinliyorum, hep isyan…
Güvenini tümüyle yitirdi toplum…
Bir halkı yaşadığı ülkeden soğuttular…
Yerden ve gökten avaz avaz dökülüyor kahır!

***
“Nereye gidiyoruz böyle” diyen bir korku…
“Yetti be artık” diyen bir yakarma…
“Yalanınız batsın” diyen bir çığlık…
Uçsuz bir tünelin içinde kapalı kalmışız duygusu, hani hep birlikte kazıyoruz ama ışığı görmüyoruz ve nefesimiz tükeniyor giderek…
İşe yaramazlara, iki büklümlere, onursuzlara, yalancılara ve yağmacılara adanmış kirli kelimeler var insanların dilinde…

***

“Derler ki
Umudun can suyudur isyan!”
Nur Saka’nın şiiridir.
Öyle olsa keşke!
Bunca isyanın ardından umut doğsa…
Uyansak…
Yeşersek…
İyileşsek…

***

“Gittiler” şiirin adı…
O şiirden bir dörtlük yine…
Yazmak istiyorum dağa, taşa, yollara…
“nerede varsa bu ucube
bu ceberut
bu pislikar düzen
orada bitmeli…”