Ulus Irkad

Onu kişi olarak yakından tanıdığımı söyleyemem. Ama görmüşlüğüm çok olmuştu. İşine can-ı gönülden sarılışı, Dip Baf’ta yarattığı tersanesinde, depo ve mağazalarında, vatanı Kıbrıs’a kök salmak ve çocuklarının, torunlarının geleceğini de garantiye almak için nasıl çalıştığını, o küçük yaşlarımda kendi gözlerimle şahit olmuştum. Daha sonra, yani 1964 çarpışmalarından hemen sonra tüm işyerlerini ve gemilerini yitirince, onu, Mutallo’da daha yakından gördüm ve tanıdım. Kafasındaki kaptan şapkasını ise öleceği güne kadar hiç çıkarmadı. 1964’te çatışmalar sırasında onu yakından gördüğümde hayatını vakfettiği o büyük işyerlerini ve tersanesini kaybettiğinden dolayı çok yıpranmıştı. 1930’lardan itibaren tüm Ortadoğu limanlarına mal ihraç edip oralardan mal ithal eden bu adam, Kıbrıs’taki haksız, kırıcı ve de üzüntü veren sorunlardan ötürü üzüntülüydü. Kolay mıydı 1964 çarpışmalarından sonra tüm hayatınızı ve servetinizi verdiğiniz gemilerinize el konulması, mavnalarınızın delinerek deniz dibini boylaması veya depolarınızın açılıp içindeki malların soyulmasıyla, gemilerinize el konulmasından dolayı yaşamak? O malları elde etmek için gecesini gündüzüne katarak ve de nice denizler aşarak emeğine emek eklemişti Hüseyin Dayımız. Bu acı dayanılır bir acı mıydı sizce? Bunu yaşamayan anlayamazdı 1964 yılının o göç günlerinde.

YAZININ DEVAMI İÇİN TIKLAYINIZ