Yıllar önce, genç bir arkadaşım,  radyo programı yapıyordu.  Günün popüler şarkılarından birini sunarken, seslendiren şarkıcı için “Büyük sanatçı...Müziğimizin dev ismi... Usta sanatçı...” ve benzeri iddialı anonslar yaptı. Programda sonra çağırdım “Böyle çok iddialı yakıştırmalar kullanma lütfen “ dedim.  Anlayamadı ne demek istediğimi. Anlatmaya çalıştım. “Sanatçı sözcüğünü bu kadar ucuzlatmayın..Yanına bir de ‘dev sanatçı’, ‘büyük sanatçı’, ‘usta sanatçı’ gibi yakıştırmalar da yaparsanız haddinizi çok fazla aşmış olursunuz” dedim. Yine anlayamadı. Haksız da değildi. Çünkü  dinlediği tüm radyolarda böyle duymaktaydı.  “Peki” dedim “x kişi büyük sanatçıysa eğer,  icrası yanısıra, ürettiği gerçekten kaliteli besteleri olanlara ne diyeceksin hangi sıfatı kullanacaksın ?  Sözünü ettiğin şarkıcı büyük sanatçıysa eğer, her eseri olay yaratan, her cd’si, yüzbinlerce hatta milyonlarca satanlara ne diyeceksin ?”

Anladı mı bilmiyorum. Ama bu zorlamamla daha sonraki programlarında “sevilen şarkıcı”, “popüler şarkıcı”, “günümüzün sevilen seslerinden”  gibi sözcükler kullandı hep..

     ***
Ne kadar ucuzladı “sanatçı” sözcüğü farkında mısınız ?  Üç tane şarkı söyleyene, üç tane şiir yazana, üç tane resim karalayana, üç satır yazı yazana da “sanatçı” deniyor artık.  Her şiir yazdığını zanneden “Şair”,  her eline kalemi alıp birşeyler yazana “Yazar”,  her eline bir fırça alana “Ressam”,  her iki tane şarkı yazana “Besteci”, her mikrofonu eline alana  “Müzisyen” denmeye başlandı ne yazık. 

     ***

Bizde ?
Bizde durum çok komik. Herkes ama herkes sanatçı (!)... Peki ya gerçek sanatçılar ? Onlar sessiz.  Kendilerine ‘sanatçı’ diye seslenildiğinde utanıyorlar bile artık.  Tepki midir nedir bilemem ama “Hayır ben sanatçı falan değilim” diyenler  bile var. Kime kızsınlar,  kime tepki göstersinler ki ? Herkesi (!) sanatçı ilan eden basınımıza mı ? Herkese (!) sanatçı diyen radyolarımıza, televizyonlarımıza mı ?

Bu durumun çok  da yadırgamamak gerekiyor herhalde...
Her nutuk sallayan ‘politikacı’ olursa;  her yalaka ‘müdür’ olursa;  her fırsatçı ‘zengin’ olursa;  nereden kazandığı önemli olmadan, her paralı ‘bey’ olursa; kalemi her eline alan ‘gazeteci’ olursa,  her mikrofonu eline kapan ‘programcı’, ‘yapımcı’, ‘spiker’ olursa, her şiir yazanın, her resim yapanın, her şarkıcının, her dansözün, eline her mikrofon alanın da  ‘sanatçı’ olmasını (!) neden yadırgayalım ki ?