1. YAZARLAR

  2. Cenk Mutluyakalı

  3. ‘KAN’revan
Cenk Mutluyakalı

Cenk Mutluyakalı

‘KAN’revan

A+A-


Girne’de...
Henüz ‘beton’ az, ‘dost’ daha çokken...
Biz, hepimiz, tanırken birbirimizi....
Ve çok çocukken…
Yani diyeceksiniz ki, “ne demek çok çocuk…”
Öyle!..

***

İnsan çok çocuktur, önce…
Sonra ‘kocaman çocuk’…
Ve ana babası hayatta olduğu sürece, hep çocuk…
Elbette onların gözünde…

***

Çok çocukken biz, annemiz keserdi saçlarımızı!..
Elinde makas…
Gözlerimizi korurdu, bir diğer eliyle…

***

Girne’de, hepsi iki berber vardı…
Biri Salih dayı, çok da iyi görmezdi gözleri…
Öteki, Berber Mesut…
Şimdi, sanmam ki hayatta olsun, her ikisi de…

***

Eski albümlere bakınca, yeni ‘çok çocuklar’, bizim saçlarla dalga geçer…
Öyle de…
Bilmezler ki, ‘kulağımızı kurtardık’ diye mutlu kalkardık her seferinde, berber sandalyesinden…

***

“Ne olmuş yani” diyeceksiniz…
“Böyle de yazı mı olur?”
Olur ya!..
Çünkü o iki berber, belki “artist” yapmazdı bizi…
Ama bir “kitaplık” laf ederdi, her tıraşta…
Her bir “nasihat” unutulmazdı kolayca…

***

Şimdi, berber çok!..
Ama berberden daha çok tıraş var, sokakta...
Siyasette...
İlişkilerde...
Yaşamın her karesinde...
‘Artis’ de çok ‘traş’ da...
Bu nedenle de nice umut, kan revan içinde!

Bu yazı toplam 1951 defa okunmuştur.
Önceki ve Sonraki Yazılar