Her şey başlar ve biter.
Ama er, ama geç...
Her başlangıç da, her son da sancılıdır.
Doğumda ve ölümde olduğu gibi...
Arada ne yaşanmışsa, odur baki kalan gök kubbede...
‘Merhaba’ gibi ‘elveda’ da doğanın gereğidir.

**

Sen bu yazıyı okurken, ben gidiyor olacağım.
Geride yaşanmışlıkları bırakarak.
Ne yaşandıysa, helal olsun!
Yaşanmamışlar kalacak yüreğimde, aklımda...
Belki de ertelememek lazımdı bazılarını...
O an yapmak, yaşamak gerekiyordu.
Şimdi elden birşey gelmez ama...
Bitti, vakit geldi.

**

Başlangıçta çok umutlar vardı, geleceğe dair...
Oysa gelecek gelmişti bile...
Dün için bugün ‘gelecek’ değil miydi?
Yarın hala ‘gelecek’ ama, öbür gün ‘geçmiş’ olacak ‘yarın’ da...
Zamanı kovalamak yerine zaman bizi mi kovalıyor, nedir?
Bir hesap, bir kitaptır sürüp gidiyor.
“Bir, bir daha” derken, bakakalıyoruz elimizden kayıp giden zamana...

**

Arkamdan ne düşüneceksin acaba, ben giderken?
Objektif olabilecek, kendine de pay çıkarabilecek misin olmayanlardan, yanlışlardan, hatalardan, eksiklerden?
Yoksa hepsini benim boynuma mı asacaksın onların?
“Samur kürk olsa kimse kabahati üstlenmez” derler.
Hepsi benim sırtıma kabahatin de iyiler, güzellikler, yaşanmışlıklar, başarılar, keyifler senin eserin mi tümden?
Birinde benim katkım yok hiç, zırnık...
Diğerinde de senin...
Öyle mi?

**

Veda vakti gelince duygusallaşıyor insan, haliyle...
Ölüm döşeğindeyken gözünün önüne gelirmiş insanın bütün hayatı, bir film şeridi gibi...
O an, yani son nefese giderken düşünürmüş insan, “Neler yaşadım, neler içimde ukde kaldı” diye...
Öyle midir gerçekten, ölürken insan böyle mi düşünür?
Belki ölürken düşüneceğim ben de bunu...
Henüz ölmediğime göre, bilemem nasıl bir film şeridi geçer o an insanın gözünden...
Sen biliyor musun?

**

Bir ‘veda’ yazısıdır bu...
Son noktayı koymak cesaret ister.
Tıpkı ilk adımı atmak gibi...
Başlangıçlar ve sonlar zordur böyle...
Ama hayatın gerçeği bu.
Mühim olan başlangıç ve son arasındaki sürede ne olup bittiği...
Yoksa ne öncesi vardır, ne de sonrası...
Veda ederken sana, sakın üzülme düne...
Bitti o çünkü.
Ve yarın bugünü bitirecek.
Ve unutma sakın...
Her ‘veda’ yeni bir ‘merhaba’dır aslında...
Ve yeni bir ‘veda’ için kum saatinin başlangıcı...
Hoşçakal.