Bir “infaz” daha yaşandı; kirli ağın düğümleri yine Kıbrıs’ın kuzeyinde atıldı.

Böylece bir “tanık” daha susturuldu.

Peki, “illegal” düzenin ne olduğu, nasıl korunduğu, kimlerce kollandığı bilinmiyor mu?

Ülkenin gerçek gündemini ya da gerçek dehşetini daha ne kadar gizleyecekler?

Kir ortada!
Kirliler ortada!
Mafyanın üzerini marşla, nutukla, bayrakla örtenler ortada…
Uluslararası toplumun dışında bırakılmış bu melanet yapı ortada…
Arka bahçeye kimlerin doluştuğu ve kimlerin bu karanlıkta kaybolduğu ortada…

Şimdi yine derin bir sessizlik olacak…
Yine gündem değiştirilecek…

Karanlığın aktörleri nutuklar yükseltirken, birileri göğsünü kabartacak yine…
Menfaat ve statü üleşenler, kirli nefesleriyle karanlığa üfleyecek.

Bayrağın, dini sembollerin, militarist gösterilerin bu kirli düzeni meşrulaştırdığını sanacak yine birileri…

Ama biz biliyoruz:
Böylesi bir Kıbrıs değil hayalimiz…
Böylesi bir bataklık değil, hak ettiğimiz…
Yaşamak istediğimiz memleket bu değil…

Ve bu karanlığı ancak biz boğabiliriz:
Konuşarak.
Yazarak.
Direnerek.

İlkeli siyasetle, diplomasiyle, iyi ve nitelikli insanlarla değiştirebiliriz bu düzeni, dünyayla ortaklaşarak, uluslararası hukuk ve siyasetin içerisine girerek dağıtabiliriz karanlığı, kurallarımızı kendimizin koyacağı ve irademize sahip çıkacağımız bir demokrasi yaratarak, baş eğmeden…  

Unutarak değil — hatırlayarak.
Hesap sorarak, deşifre ederek.
Korkmayarak, sinmeyerek, susmayarak.
Kabullenmeyerek!