ESKİ ÖLDÜ AMA YENİ DOĞMADI..!
40 yıllık birikimle, yerleşik siyasetin yarattığı tıkanma sonucunda, ülkemizde siyaseten neyin olamadığı yeterince görüldü sanırım...
Artık "eski" öldü;
Fakat, ne yazık ki "yeni" olan da henüz doğmadı...
Doğamadığı her dönemde de bir tür kriz üretiyor...
Üretilen kriz ise, parlamento ile sokak ilişkisini de etkiliyor...

Asıl sorun, gelinen konjonktürde,  " "olabilecekleri" nasıl inşa edebiliriz? " sorusunun yanıtlanması ve işe vuruk hale getirilip adım atılmasıdır.
Bunları konuşmalıyız...

En başta iktisat, ekonomi...
Bunlar artık kağıt üzerinde karşılıklarını bulmalı,
Ete kemiğe bürünmelidir...
Söylenenler ile yaşananlar arasındaki fark kapanmalıdır...

İNSANIN ÖZÜ
Bu "yenilenme" uzaktan kumandalı dikatomiyi aşan bir perspektif gerektirir...
Egemen zihniyet yenilenmeyi bir taviz gibi algılamamalıdır...
Siyasetin toplumsallaştırılması gerekir...
"İnsanın özü, tek tek bireylerde içkin bir soyutlama değildir... Gerçekte insanın özü, toplumsal ilişkiler bütünüdür..." (Marx, 1976:122).
Toplumu dışta tutmak ne ekonominin ne de siyasetin ortak faydasına değildir...
Sendikalar ve kurumlar da artık varılan konjonktürde şunu iyi bilmelidirler ki:
Hiç bir sendikanın ya da kurumun demokratik bir siyasi ortamda ayrıcalıklı yeri olamaz!..

KENDİNİ AŞAN SİYASET
Özgürlük en evrensel değerdir ama;
Toplumumuzun ekonomik, toplumsal ve konjonktürel modeli de belli...
Liberalizm ya da diğer tür ideolojik bir zeminde "kalıp kırıcı" tartışmalar da; orak-çekiç sosyalizmi de, bizim şartlarımızda pek anlamlı değildir...
Kendini aşabilme özelliği gösteren siyasettir önemli olan...

İktisadi egemenlik ile siyasal temsil arasındaki kopartılmış olan bağ yeniden tesis edildiği an Kıbrıs Türk'ü konjonktürdedir...

Kısacası temel soru:
Krizi çalışanların üzerine yıkma programları karşısında,
CTP, bu ekonomiyi nasıl örgütleyecek sorusudur...
Bunun gereği ortadadır...

Çözüm ise:
Yeni bir "dayanışma ekonomisini" devreye sokmaktır...