Başkaldırı tüm destekleriyle tutuklandı
bir tarihte.
Sonra izledik renklerin kırılmalarını
bakışımızın kapanmasında.
Ülkem dağılıyordu, ele almalı artık
pek ötedeki seçeneği;
alaycılığı,
iyi ağlatı iyi güldürü için.
Ağır ağır yaklaşıyoruz eylemsizlik kıyısına
ya da çorak kır çağırıyor, çorak kır!
Acıyı artılamıştı bir sabah yürüyüşü
başka kayaların.
Barış seninle olsun sülfür!
Katlanan uzay, arındır gömütleri yalnızlıktan!
Bir kez yörüngeleri silerek tanıtla varlığı!
Yoksa, çorak kır çağırıyor
bizi, cıva uçurumuna.
Nilgün Marmara
Mayıs, 1981