Bu yılın Mart ayında, Genel Sekreter Antonio Guterres’in Kıbrıslı Rum ve Kıbrıslı Türk liderler ve garantör güçlerin üst düzey temsilcileriyle yaptığı görüşmede, Kıbrıs sorununun çözümüne yönelik müzakerelerin başlamasını sağlayacak bir güven ortamı yaratılmasını hedefleyen bazı adımlar atılması kararlaştırıldı.
Bunlar arasında, şahsen benim son derece önemli olduğunu düşündüğüm bir madde vardı: Gençlere, adanın geleceğine dair kendi vizyonlarını ifade edebilmelerine ve katkıda bulunabilmelerine olanak tanıyacak Gençlik Teknik Komitesi’nin kurulması.
Komite, iki toplumun adada başarılı bir şekilde bir arada yaşaması sürecine aktif katkı koymaya istekli, her iki toplumun liderleri tarafından seçilen 16’şar gençten oluşuyor. Hepsi meslek sahibi; bu nedenle akşamları kendi özel zamanlarından feragat ederek komite çalışmalarına katılıyorlar. Üstelik birçoğu Lefkoşa dışında yaşıyor ve yine kendi zamanlarından ayırarak buluşup çalışmak için BM ofisine geliyorlar. Bu özverinin altı özellikle çizilmeli.
Kısa süreye rağmen, komite üyeleri şimdiden 20 kez bir araya geldi. Bunlardan biri, diyaloğun sağlanması açısından komitenin de önemli bulduğu, daha fazla gencin katılımıyla yapılan genişletilmiş bir toplantıydı.
Liderler, bu komitenin ilk toplantısına katıldılar. Ben de adaya yaptığım resmi ziyaretlerde şahsen iki kez komiteyle bir araya geldim. Bu çerçevede, komite üyelerinin kişisel programları, iş yükleri ve iki taraf arasındaki geçişler gibi sınırlamalar olmadan bir araya gelinmesi ve muhabbet edilebilmesine fırsat yaratacak bir etkinlik düzenlenmesini önerdim. İsveç Hükümeti’nin finanse etmeye yönelik cömert teklifinin ardından bu buluşma, dünya çapında çatışmanın önlenmesi ile barış inşası alanında çalışan İsveç merkezli bir vakıf olan Folke Bernadotte Akademisi eşliğinde geçtiğimiz hafta sonu Amman'da gerçekleşti.
Komite üyelerinin büyük çoğunluğu — 26 kişi — Amman’daki bu buluşmaya büyük bir hevesle katıldı. Cuma akşamı bir araya geldik ve birlikteliğimiz pazar akşamına kadar sürdü. Sohbetler samimi, dostça ve olumluydu. Bu sohbetler, adanın geleceğine kendini adamış bu Kıbrıslı gençlerin birbirinden iyi fikirleriyle doluydu.
Konularda bir sınır yoktu. Herkes kendi hayatından hikayeler paylaştı; adanın farklı noktalarında yaşanmış deneyimleri dikkatle dinledi.
Alanında yetkin kolaylaştırıcıların desteğiyle, gençler; kişisel ve profesyonel hayatlarına katkı koyacağını düşündükleri konuların konuşulduğu ve çalışıldığı oturumlara katıldılar.
Bu çalışmaların sonucunda, komitenin derinlemesine ele alacağı ve liderlere Kıbrıs meselesine dair taze, genç bir bakış sunacak somut konular belirlendi.
Daha önce de söylediğim gibi, Kıbrıs meselesi bir “insan” meselesidir; onların umutları ve geleceğiyle ilgilidir. Gençlerin üzerinde çalıştığı ve masaya getirdiği bu sonuçlar, her iki toplum için de somut faydalar yaratmaya dönüktür, böylece değişim herkesin hayatının iyileştirilmesi temelinde mümkün olacaktır. Değişim sürdürülebilir olması için, yalnızca bir topluma değil, herkese fayda sağlamalıdır.
BM geçmişte de bu tür toplantılar düzenledi, ancak bu, adanın bugünü ve yarını olan gençlere, kariyerlerine dair hayallere sahip, ancak mevcut durum nedeniyle bu hayallerini tam anlamıyla gerçekleştiremeyen genç profesyonellere odaklanan ilk toplantı oldu. Gençlerin bu buluşmada aradıkları şey, Kıbrıs için daha iyi bir gelecek inşasında aktif rol almaktı.
Onları dikkatle dinledim, sunumlarını ve tartışmalarını takip ettim. Ayrıca Amman gezimiz sırasında onlarla derin sohbetler etme fırsatı buldum.
Onlardan duyduklarım, adada daha önce birçok kişiyle yaptığım görüşmelerde edindiğim düşünceyi doğruladı: Kıbrıs'ta umut inşa edilebilir ve yeşerebilir.
Zorlukların diyalog yoluyla çözülebileceğine inanıyorum, bu nedenle, adadaki ve bölgedeki herkesin yararına olacak birleşik bir Kıbrıs arayışını nasıl sürdüreceğimizi karşılıklı oturup, birlikte düşünmemiz için bu tür buluşmaları desteklemeye devam edeceğim.
Bu köşe yazısı eş zamanlı olarak Politis gazetesinde de yayımlanmıştır