Muhabir: Sonay Demirpençe
Kendimi tek kelime ile tanımlayacak olsam… Meraklı (+Baflı)
Şu an yaptığım işi yapmasaydım... Kıbrıs Türk Hava Yollarıyla uçtuğumuz dönem hayallerimden biri pilot olmaktı. Ancak sonrasında bu istek ve motivasyonum yaşım ilerledikçe ve ne yazık ki KTHY’nın kapatılmasıyla ortadan kalktı. Bu nedenle hukuk okumamış olsaydım, belki pilot olur ya da annemin beni en çok görmek istediği meslek olan hekimliği seçerdim.
Benim gündemimi en fazla meşgul eden… Tek kelime ile Kıbrıs
Kayıtsız kalamadığım şey… Haksızlık
En büyük pişmanlığım… Acele verdiğim kararlar
En büyük sevincim… Ailemi gururlandırdığım anlar...
Hayatımın dönüm noktası… Eğitim için adadan ayrılmak
Beni en çok etkileyen yazar… Victor Hugo
Başucumdaki kitap... Martin Eden- Jack London
En keyif aldığım müzik... Anadolu Rock ve Klasik Türk Müziği
En son izlediğim film… Lefter: Bir Ordinaryüs Hikayesi
Kendim için son aldığım şey… Pilavuna
Dolabımdaki en gereksiz şey… Oyuncak aslan
Benim için alınabilecek en güzel hediye… Avustralya bileti
Kendimle ilgili değiştirmek istediğim şey… Mükemmeliyetçilik
Kendimde beğendiğim özellik… Mükemmeliyetçilik
Olmasa da olur… Detaycılık
Olmazsa olmaz… Ailem
En iyi yaptığım yemek… Tavuk dolma
Hayalimdeki dünya… Fırsat eşitliğinin sağlandığı, toplumsal bilinç ve dayanışmayla yükselen bir dünya
Aşk benim için… Hissedilen en özel ve en güzel duygu.
Onunla tanışmayı çok isterdim… Cevaplarken en çok zorlandığım soru. Hayattan göçmüş, kimilerini kitaplardan, kimilerini ailelerimizden tanıdığımız birçok büyüğümüz var; bazıları aile büyüklerimiz, bazıları tarihe adını yazdırmış liderler, bazıları ise dünyaca tanınan bilim insanları, sanatçılar veya politikacılar. Ancak şu an için bu soruyu, ben doğmadan hayata veda eden anneannem Eşmene Çavuşoğluları ve dedelerim Hüseyin Çavuşoğluları ile Nevvar Aran olarak yanıtlayıp onları saygıyla anmak istiyorum.
Görmek istediğim yer… Uzak Doğu ülkeleri
Mutlaka yapmak istediğim... Düzenli olarak Baf’tan Karpaz’a tüm Kıbrıs’ı gezip fotoğraflamak
Son olarak söylemek istediklerim… Toplumda uzun yıllar boyunca yer eden “alışılmış çaresizlik” hissi ve “zaten bizden bir şey olmaz” algısının giderek zayıfladığını görmek, geleceğe dair umutlarımı daha da güçlendiriyor.
Ancak yine de Kıbrıslı Türklerin en büyük sorunlarından birinin halen toplumsal özgüven eksikliği olduğunu düşünüyorum. Oysa geçmişte de bugün de çok başarılı insanlarımızın varlığı gibi bir gerçeklik önümüzde duruyor. Bu başarı örneklerinin görünür kılınması ve hatta eğitim müfredatında yer almasının yukarıda bahsettiğim algıyı daha da zayıflatacağına inanıyorum.