“İçimde ukde kaldı” der, eskiler...
Burada bilinmeyen kelime “ukde” olabilir...
Düğümdür...
Yumrudur...
Derttir...
Hani çok istersiniz de olmaz...
Hani, aslında çok istemezsiniz, yüreğiniz varmaz...
Cesaretiniz yetmez, yettiremezsiniz...
Başkaldıramazsınız sizi çemberine alan korkulara, geleneklere, alışkanlıklara...
Kendiniz yer, bitirir ama yine kendinizi aşamazsınız...
***
“Dinleyemediğim yağmurun sesi ve toprağın kokusu... Seninle birlikte...” der Nilgün Kart şiiri mesela...
En fazla da bir “sen” vardır içinizde, “birlikte” yaşayamadığınız!..
Oysa farklı ukdeler de vardır, mutlaka...
Mesela ünlü fotoğraf sanatçısı Ara Güler’in içindeki ukde, iki kişinin fotoğrafını çekememektir...
Birini açıklar, bir diğerini saklar kendine...
Charlie Chaplin!
Çekememiş işte...
Hem de ayağına kadar giderek...
Ama insani bir sebeple:
“İsviçre'de yanına gittiğim zaman felçliydi. Chaplin gibi bir adamı tarihe geçeceğini bildiğim halde felçli şekilde çekersem o zaman kendisine haksızlık yapmış olurdum.”
***
Var mı sizin “İçimde kalanlar” listeniz...
Hiç üşenmeyiniz, alınız elinize kalemi kağıdı şimdi...
Ve umunuz ki, çok da uzun olmasın...
Elbette, şu an, bu satırların okurunun yaşını bilme imkanı yok ki!..
Çünkü ilerledikçe zaman daha bir anlaşılır “ukde”lerin kıymeti...
O halde...
Eğer çok genç bir okurla yüz yüzeysek, “içimde kalmasın diye” başlayabilir yazmaya...
Ha, ikinci bahar dayanmışsa kapıya, çok daha önemli mesele...
Önce listeyi yazmak gerekiyor.
Sonra, mümkün olduğunca, yaşamak....
Zor mu dersiniz!..
Değil...
Yeter ki isteyiniz...
Ve salınız yüreğinizi, hayallerinizin yamacına...
Birkaç cümlenin dahi çizseniz üzerini listeden, “yaşandı” diyerek...
Daha ne olsun ki!..
Mutluluk bu işte, “Şarlo” gibi, gülümseyin keyifle...