Yaprak dökümü devam ediyor…
Tanıdık yüzleri, simge isimleri bir bir kaybediyoruz.
Kaybettikçe de sokaklarda daha bir yalnızlaşıyoruz.
***
Yurtdışındayken geldi bana haber, “Erdinç Gündüz’ü kaybettik” dediler.
Duyar duymaz bir damla yaş süzüldü gözlerimden.
***
Çocukluğumda henüz ilkokula giderken, okul müsameresinde söylemiştim ilk kez “Köprü”yü.
Kamran Aziz’in dizeleri, Sıla-4’le ses buluyordu bu şarkıda.
Sonraki yıllarda dilimizden düşürmediğimiz nice ezgilere daldı yüreğimiz.
***
Uzun uzun müzik alanında sohbetlerimizde, engin bilgilerinden faydalandık Erdinç Abi’nin. Bilhassa Barfly günlerinde, Arda, Erdinç Abi ve Süleyman Ergüçlü ile sohbetlerimizin hemen hemen tamamı gece sonu Leonard Cohen’e bağlanıyordu.
“Dance Me To The End of Love” fonda çalarken, duygulara dalıp, bu değerlerimizden bir şeyler öğrenebildiğim için kendimi çok şanslı hissediyordum.
Önce Süleyman Abi bıraktı gitti bizi, şimdi de Erdinç Abi…
***
Gazetecilik mesleğine ilk adım attığım yıllarda da elimden tuttu. Televizyon ekranlarına taşıdı gazeteciliğimi.
Ne zaman içinden çıkamadığım bir şeyle karşılaşsam ilk başvurduğum kişi Erdinç Gündüz’dü.
O tecrübeleriyle, yenilikçi fikirleri ve babacan tavırlarıyla her zaman yanımızda olarak, bizleri kucaklamıştı.
Şimdi çok daha eksik ve yalnızız.
***
Benim için sadece efsanevi bir müzisyen, bir gazeteci, bir yönetici değildi. Abimdi, çocukluğumdu, gençliğimdi, sahnede ve mesleki anlamda yol göstericimdi… Yanlışları görüp de kırıp, dökmeden ikaz edendi.
***
Erdinç Gündüz için BRT’de düzenlenen törende konuşan Cumhurbaşkanı Ersin Tatar, “O bize sesini bıraktı, yüreğini bıraktı” diyerek andı Gündüz’ü.
Evet o bize sesini bıraktı, yüreğini bıraktı, aydınlığını bıraktı.
İyi ki bu dünyadan geldin ve geçtin, bizlere dokundun… İyi ki yollarımız kesişti Erdinç Abi.
Gülüşlerimiz, şarkılarımız, hislerimiz, sohbetlerimiz kaldı şimdi geriye…
Anılarda yaşayacaksın ve unutulmayacaksın…