Başkaldırı tüm destekleriyle tutuklandı
                  bir tarihte.
Sonra izledik renklerin kırılmalarını
                  bakışımızın kapanmasında.
Ülkem dağılıyordu, ele almalı artık
                pek ötedeki seçeneği;
               alaycılığı,
                iyi ağlatı iyi güldürü için.
Ağır ağır yaklaşıyoruz eylemsizlik kıyısına
ya da çorak kır çağırıyor, çorak kır!
Acıyı artılamıştı bir sabah yürüyüşü
              başka kayaların.
Barış seninle olsun sülfür!
Katlanan uzay, arındır gömütleri yalnızlıktan!
Bir kez yörüngeleri silerek tanıtla varlığı!
Yoksa, çorak kır çağırıyor
              bizi, cıva uçurumuna.
                                                        

 Nilgün Marmara 
                                                         Mayıs, 1981