Neriman Cahit

“Kütüphanemi tam olarak tertiplemeye, bölümlere ayırmaya “kararımı uygularken… Elime geçen: “Sanat” adlı bir derginin (5.) sayısında, Arif Albayrak’ın:”Kültür-sanat kredisi hayal mi olmalıdır?” başlığını taşıyan yazısının bitiminde bir de not vardı: “Bu tür yazılarıma ne tür bir tepki gelecek diye hep bekledim, beklerim de… Ama, bu beklemeler hep boşuna çıkıyor!”

Ne yazan çizenden ne aydınımız ve ne de konunun yakından ilgilendirdiği örgütlerden ‘çıt’ çıkmıyor…”

Dr. Arif Albayrak - biliyorsunuz- Mecliste…

Ve, neredeyse, kültür – sanatla ilgili – didinen tek milletvekili… keşke – en azından – yarım düzine olsun olabilseler Meclis’te…

SANATIN OLMADIĞI YERDE

Konu, gerçekten de çok önemli…

Öncelikle, buna parmak basıyor Albayrak:

“Sanatın olmadığı yerde, kültürün de olamayacağı… Kültürsüz bir toplumda, üretimin ve buna bağlı olarak da, insan ilişkilerinin de olamayacağı, artık tartışılmamaktadır bile gelişmiş ülkelerde…”

Bunu tartışanlarsa, kimliksiz toplumlar olarak – boşuna – hatırlanmayı beklemektedirler bir yerlerde… Kimliğin olmadığı bir yerde siz, gelin de : Turizmden, ekonomiden, politikadan ve yaşamdan bahsededurun…

Şimdi kaçtır bilmem ama, Albayrak o günlerde, bir başka hazin gerçeğimizin altını çiziyor:

2007 bütçesinde, kültürün payı:(%0,15)

Evet… Binde on beş…. Ne hazin bir rakam değil mi !

Daha bitmedi…

Üretmek yetmez, paylaşmak da gerek …

Paylaşmak da yetmez… Paylaştıklarımızı, yaşadığımız dünyaya taşımak gerek… yani olay, büyük mesele!

İşte o nedenle, bütün yollar, yine:

“ÖZERK SANAT KURUMUNU” işaret etmektedir…

ÖZERKLEŞMEK

İşte beni, bu yazıyı yazmaya iten de: “yıllardır bir avuç insanla gerçekleştirmeye hayata geçirmeye çalıştığımız… “Her bakan her Kültür Dairesi Müdürü değiştiğinde… Kendimize bir şeyler istemek için değil ama:” Kültür –Sanatımızı Özerkleştirip/ özgürleştirecek , bizi’Çağdaş Dünyaya’ taşıyacak bir Kurumun hayata geçirilmesi için… çırpınıp dururuz…

SANAT… DEVLETİN İŞİ DEĞİLDİR…

Bugün, Çağdaş ülkelerin hiçbirinde, SANAT devlet eliyle yapılmıyor… Özerk: Kültür ve sanat kurumlarıdır, o ülkenin kültür ve sanatına ‘hayat ve yön’ veren… Bu yüzdendir ki, her sanat kurumunu ve sanat hareketi ‘EVRENSELİ’ yakalama yolunda müthiş bir yanlış içindedir…

Dünya, sadece askeri ve ekonomik başarıyla dönmüyor… Bu konuda bakın: “EVGENE IONESCO” nelerin altını çizmiş:

“Sanat, bir devletin işi değildir, olmamalıdır da! Yaratıcı içtenliği kösteklemek, insan zekasına karşı işlenmiş bir suçtur…

Tüm siyasilerin, sanatçıların görevi vakit yitirmeden:

“SANATI SİYASETTEN ARINDIRMAK…”olmalıdır…

II. Dünya Savaşı’nın sona ermesiyle, savaşın yol açtığı kıyımların, dayanılmaz acıların etkisiyle birleşen uluslar: “İNSAN HAKLARI EVRENSEL BİLDİRGESİNİ” imzalamışlardır.

Bu bildirgenin en önemli ilkelerinden biri de: “İNSANLARIN KÜLTÜR HAKLARIDIR…”

İnsanların, her gün biraz daha televizyon ekranlarına kilitlendiği…

Televole izler gibi savaş senaryolarını izlediği bir dönemde…

Kültür ve sanata çok iş düşüyor…

SANATÇIYA DA…

SİYASETÇİYE DE…