Son zamanlarda uyuşturucu kullanımı ve buna bağlı olarak ortaya çıkan çok ciddi sağlık sorunlarıyla ilgili haberlerde inanılmaz bir artış var.

Daha geçtiğimiz hafta, Bonzai türü uyuşturucu kullanıcısı bir üniversite öğrencisinin ölüm haberini okumuşken, dün 23 yaşında bir kullanıcının daha yoğun bakımda olduğunu öğrendik.

Bütün bunlar, uyuşturucu konusunda devletin çok daha sıkı tedbirler almasının gerekliliğini acı bir şekilde ortaya koyuyor.

Uyuşturucu kullanıcıları mütemadiyen polis tarafından yakalanıp mahkemeye sevk ediliyor, oradan da hapse gönderiliyorlar.

Ancak sorun, kullanıcının ceza almasıyla ortadan kalkmıyor.

Uyuşturucu kullanıcılarının yanı sıra ve çok daha etkin bir biçimde, uyuşturucu tedarikçilerinin peşine düşmek lazım.

Öyle görülüyor ki polis bu konuda yeterli icraat üretemiyor.

Evet dünya çapında büyük bir sorun olan uyuşturucu, çok güçlü ağlar tarafından dağıtımda.

Çok büyük paraların döndüğü bu ‘mafya’ hareketine darbe vurmak kolay olsaydı, dünya şu anda bu sorunla mücadele ediyor olmazdı.

Ancak Kuzey Kıbrıs’ta emniyet güçleri bu ‘hareketin’ en son ayağı olan ‘kullanıcıları’ yakalamaktan bir adım öteye gidemiyor.

Görece büyük miktarlarda uyuşturucunun ele geçirildiği vakalar, çok ama çok ender.

Genellikle ele geçirilen uyuşturucu madde, iki gram, üç gramla sınırlı.

Yani, sadece kullanıcıyla!

Devletin ‘hükmü’ sadece kullanıcı üzerinde etkili olabiliyor.

Ve de bu, sorunun bir bölümü.

Sorunun diğer bölümü ise aynı devletin, yakalanarak cezaevine gönderilen kullanıcıların rehabilitasyonu konusunda ne derece etkin olduğu!

Kullanıcıyı yakalayıp da cezaevine göndermek, cezasını çekip oradan çıktığında yeniden uyuşturucu kullanmaya başlamasına engel değil.

Çok daha etkin, çok daha sonuç alıcı yöntemlere ihtiyaç var.

Uyuşturucu kullananlar üzerinde yapılan araştırmalar gösteriyor ki madde bağımlılığının ana nedenlerinden biri de psikolojik sorunlar.

Dolayısıyla uyuşturucu kullanıcılarının bir yandan bu bağımlılıklarının ortadan kaldırılması, bir yandan da bu bağımlılığa sebep olan psikolojik sorunlarını çözmelerine yardımcı olunması gerekiyor.

Oysa devlet, yakalıyor, cezalandırıyor ve bir de ek olarak bu süreci basın yoluyla deşifre ediyor.

Ve bu şekilde kullanıcının, toplumdan izole edilmesine dolaylı olarak zemin hazırlıyor.

Amaç izole etmek değil, topluma yeniden kazandırmak olmalı.

Devlet, uyuşturucuyla mücadele politikasını bu bağlamda yeniden gözden geçirmeli ve özellikle rehabilitasyon/psikolojik yardım konusunda çok daha etkin bir görev üstlenmeli.