Siyasetçilerin kamusal alana karşı yükümlülükleri vardır...
Bu yükümlülüklerin başında insan onuruna yakışır şekilde vatandaşlarını yaşatmak ve bu yönde atılan adımlardan onların haberdar olmasını sağlamaktır.
Bu herşeyden önce demokratik kurumların gelişmesine bağlıdır...

AHLÂKİ TEMELLER
Devlet ile fertler birbirine güvenmeyen rakipler değil, işbirliği yapan ortaklardır...
Öyle olmalıdır...
Bu yüzden devlet, Anayasadaki ideoloji (Anayasadaki devlet ideolojisi Kemalist olarak tanımlanmıştır) yerine özellikle ahlâki temeller üzerine oturtulmalıdır...
HUKUK DEVLETİ
Hem devlet hem de bireyler ayni ahlâki kriterlere göre değerlendirilmelidir...
Vatandaş borç öder, devlet ödemez (!), vatandaş suç işleyemez ama  devlet işler (!); bu tür yaklaşımların güvenlik marjı ile yakından/uzaktan bir ilişkisi de yoktur!..
Kıbrıs Türk Halkı'nın çıkarları evrensel hukuk sistemine uymaktan geçer...
O kadar!..
Barış da demokrasinin yaygınlaşmasına bağlıdır...

STATÜKOYU KORUMAK VE POPÜLİZM
Halk diplomasisi uygulayan Barışseverler için "Kıbrıs'ı satıyorlar" demek, popülizmdir...
Bu tür bir popülizm ise halkın değerlerini, barış çabalarını , boş bir kabadayılığa dönüştürmek ve statükonun korunması ilkesine hizmet için kışkırtmayı amaçlar...

GAÖ VE ANAYASA DEĞİŞİKLİĞİ
Ben GAÖ'in de tesis edileceği şekilde,
Anayasa'da değişiklik yapmamızı öneriyorum...
AB KRİTERLERİ TEHDİT DEĞİL FIRSATTIR
Temel, Kıbrıs Türk toplumunun çıkarlarının nerelerde oluştuğunun iyi kavranması ve reelpolitiğin Anayasa'da savunulması olmalıdır!..
Yani, AB diplomasisi/kriterleri bir tehdit değil, stratejik bir fırsattır...
Böylelikle siyasetin emrindeki popülizm, yerini ahlakî uygunluğa,
AB kriterlerine ve kamuoyu yönetimine bırakacaktır...
Meclis gücü kamuoyunun moral baskısı olmalıdır...
Bugün bu güç, kamuoyunda fazlasıyla oluşmuştur...
Bir dönüşüm metodu olarak Anayasa değişikliği için de kullanılmalıdır...

Konsensüsü kurumlaştırmak gerekir...
Buna teveccüh eden şartlar oluşmuştur, kullanmak gerekir!..